ร่างเล็กที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียง ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา เรียวแขนเล็กเหยียดขึ้นเหนือหัว บิดตัวไปมาอย่างไม่อยากลุกขึ้นจากเตียง
สิ่งที่สะท้อนเข้ามาในหัวคือคำพูดของล่าเมื่อวาน ความคิดวกวนรบกวนจิตใจ เอาแต่ถามกับตัวเอง การที่เขาบอกว่า ‘น้องสาวของเธอไง ที่ฉุดฉันขึ้นมา’ หมายความว่ายังไงกัน
เสียงโทรศัพท์สั่น ครืด~ เบาๆ ข้างเตียง ราวกับคนที่ทักมารู้เวลาตื่นของเธอเป็นอย่างดี จนร่างเล็กกังวลกลัวจะเป็นล่า แต่พอหยิบมาดูแล้วเห็นชื่อไผ่บนหน้าจอ เธอก็โล่งใจ
(ตื่นหรือยังครับ)
“อื้อ ตื่นแล้ว ไผ่มีอะไรหรือเปล่า โทรมาเช้าเลย”
(วันนี้นัดทำงานนะครับ คงไม่ได้ลืมใช่ไหม)
ดวงตาคมกะพริบถี่ๆ ด้วยความที่ลืมไปสนิท พอนึกขึ้นได้ก็ต้องรีบยกมือมาดึงทึ้งศีรษะของตัวเองเบาๆ และโทษว่าทีเรื่องเรียนสำคัญกลับลืม แต่บางเรื่องที่ไม่อยากจำทำไมเอาแต่นึกถึงตลอดเวลา
“กำลังจะไปอาบน้ำแล้ว เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ”
(ครับคนส
