แสงไฟที่สาดส่องกะพริบภายในคลับเริ่มทำให้ร่างเล็กรู้สึกมึนหัว มือเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาความสว่างจากหน้าจอทำให้ต้องหรี่ลงเล็กน้อย เพื่อปรับกับแสงที่ตัดกับความมืดภายในคลับ
แม้ว่าล่าจะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้ แต่เธอยังใช้เครื่องเดิมถึงมันจะเก่าจนหน้าจอแตกร้าวไปแล้ว กลับไม่แม้แต่จะแกะมันออกมาจากกล่อง
ดวงตากลมมองเวลาที่อยู่หัวมุมของหน้าจอ ทำให้เจียร์อดนึกแปลกใจไม่ได้ที่เที่ยงคืนแล้วแต่ไร้ข้อความและสายเรียกเข้าจากล่า ทั้งที่ปกติเขาจะถามหากเธอยังไม่กลับคอนโด
เจียร์พยายามคิดในแง่ดีว่าเขาอาจจะยุ่งกับงาน และนั่นก็เป็นเรื่องดีเพราะเธอเหนื่อยที่จะต้องเผชิญหน้ากับเขาในทุกวัน ยิ่งหลังจากรู้ความสัมพันธ์ของเขาและพี่สาวมันยิ่งทำให้เธออยากจะหนีไปให้ไกล แต่คำว่าไร้หนทางไปมันย้อนกลับมาตอกย้ำเธอทุกครั้ง
แต่ถึงอย่างนั้นการเงียบหายไปอย่างนี้มันแปลกเกินไป
เจด้าแตะบนแขนเบาๆ ระหว่างที่ร่างเล็กกำลังนั่งเหม่อมอ
