ร่างเล็กไม่ได้ตอบโต้ออกไป มีเพียงความเงียบที่เป็นคำตอบ แต่กลับกลายเป็นว่าความนิ่งเฉยของเธอ ยิ่งจุดไฟให้เขาหัวเสียมากกว่าเดิม
ทั้งที่เป็นคนพูดสนับสนุนบอกให้เธอไปบ่อยๆ แต่ล่ากลับไม่พอใจซะเอง
“วันนี้ลมที่ระเบียงเย็น” เขาไล่สายตามองชุดของเธอ ก่อนจะพูดต่อ “อยากออกไปยืนเล่นสักชั่วโมงไหม”
แม้จะไม่ใช่คำพูดตรงไปตรงมาแต่เจียร์ก็เข้าใจได้ง่ายๆ สายตาเจ้าเล่ห์ของเขาบ่งบอกความหมายจากคำพูดเมื่อครู่ทั้งหมด
เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง พอมองหน้าเขาเรื่องในวันนั้นก็ผุดเข้ามาในหัว เธอเอาแต่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าเคยเป็นอะไรกับพี่สาวของตัวเอง เพียงเท่านั้นก็รู้สึกเจ็บปวดทั้งหัวใจ
“รอยของฉันมีอยู่เต็มตัวขนาดนั้น แล้วเธอยังกล้าใส่ชุดแบบนี้อีกหรือ?”
“ไม่ดีหรอคะ ถ้าคนอื่นเห็นรอยพวกนี้ ก็รู้ว่าเจียร์มีเจ้าของแล้ว”
“ประชด?”
“ไม่เลยค่ะ เจียร์ไม่ได้ประชดใคร แค่ประชดชีวิตของตัวเองที่ต้องเจอร์คนไม่ดีซ้ำแล้วซ้ำเล่า” เธ
