@วันต่อมา
เจียร์ตื่นขึ้นมาภายในห้องที่ไร้เงาอีกคน ราวกับเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอยังจำทุกสัมผัสของล่าได้ดี ดวงตากลมมองดูคราบน้ำที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนและเรียวขาของตัวเอง
ความรู้สึกของเธอกลายเป็นความชินชา นัยน์ตาคู่สวยว่างเปล่าทอดมองไปตรงหน้าอย่างไร้จุดหมายครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียน
มหาวิทยาลัย
วันนี้เจียร์รู้สึกแปลกใจไม่น้อย จู่ๆ ไผ่เปลี่ยนมานั่งใกล้เธอ แทนที่จะนั่งกับกลุ่มเพื่อนเหมือนทุกวัน เมื่อถามถึงเหตุผลเขาตอบเพียงสั้นๆ ว่าไม่อยากให้เธอถูกหาเรื่องอีก
แต่เจียร์กลับคิดว่าการกระทำของไผ่ในครั้งนี้ อาจยิ่งเป็นชนวนให้กลุ่มคนที่ไม่ชอบเธอรู้สึกเกลียดชังมากขึ้นกว่าเดิม
เธอพยายามไม่หันไม่มองกลุ่มของฟ้าใสและตั้งใจฟังที่อาจารย์กำลังบรรยายถึงเนื้อหาการสอน ดวงตากลมมองไปยังจอที่ฉายภาพขนาดใหญ่ตรงหน้า พร้อมกับมือที่จับด้ามปากกาจดบันทึก
ผ่านไปกระทั่งเลิกคลาส ขณะร่าง
