คลื่นขมวดคิ้ว มองเธอด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาที่นี่ แต่เมื่อทบทวนอีกครั้ง เขาก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ คล้ายจะเดาออกว่าอะไรคือสาเหตุ
คงไม่พ้นเรื่อง ‘ของเดิมพัน’ ที่อยู่ในกรงพี่ชายเขา
“เลือกมาว่าเธอจะออกไป หรือให้ฉันบอกไอ้เจอา” ล่ากดเสียงต่ำเอ่ยถาม เขายื่นคำเด็ดขาด แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมกลับง่ายๆ “ถ้าไม่ยอมคุย เทียก็ไม่กลับ”
ล่ากำมือแน่น พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ เขาส่งสายตาให้ลูกน้องคนสนิทและน้องชายออกไปจากห้อง ก่อนที่ดวงตาคมตวัดกลับมาจ้องผู้หญิงในอดีตอีกครั้ง หลังจากที่ทั้งสองออกไปแล้ว
“เรื่องน้องสาว?” หัวคิ้วหนายกขึ้นพร้อมคำถามที่รู้ทันความคิดของเธอ “ดูท่าเธอจะห่วงน้องสาวเหลือเกินนะ”
“ทำแบบนี้มันเกินไปหน่อยนะล่า”
สิ้นสุดคำนั้นล่าก็เค้นหัวเราะในลำคอออกมา เขาไม่แม้แต่จะขยับเข้าไปใกล้ ปล่อยให้ระยะห่างเป็นตัวแบ่งแยกระหว่างเขากับเธอ
“เกินไป? มีตรงไหนที่เกินไป เธอมีสิทธิ์พูดอย่างน
