เช้าวันต่อมา
เมื่อคืนหลังจากจบกิจกรรมบนเตียง ร่างเล็กรีบตามหาร้านขายยา ทว่าไม่มีร้านไหนเปิดเลยเนื่องจากเป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว ทำให้เธอต้องกลับขึ้นไปนอนด้วยความสิ้นหวังและกังวล
เธอต้องหอบสภาพที่อิดโรยของตัวเองมายังมหาวิทยาลัย แถมบนคอยังมีร่องรอยที่พยายามใช้รองพื้นปิดเท่าไรก็ยังเห็นได้จางๆ สุดท้ายก็ต้องปล่อยผมลง เพื่อปกปิดรอยที่น่าอายนั้นเอาไว้
ก่อนเข้ามหาวิทยาลัยเจียร์แวะร้านขายยาเพื่อซื้อยาคุมฉุกเฉิน หลังจากกินเข้าไปแล้วทำให้เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาได้บ้าง
เจียร์เดินไปหาเจด้ากับเจไดที่นั่งอยู่ตรงมุมเดิมประจำ เพื่อรอเวลาเข้าเรียน
“แกกลับไปเมื่อไร” เจด้าถามทันทีที่ร่างเล็กมาถึง ทำให้เธอต้องรีบตอบ เพราะกลัวว่าหากคิดนานแล้วจะถูกเพื่อนจับผิด “ลืมดูเวลาน่ะ เจียร์ก็มึนๆ หัว”
“จริง จู่ๆ ก็เมาทั้งที่ตอนแรกยังดีๆ พอให้พี่บอลชงเท่านั้นแหละ จำเหตุการณ์ต่อจากนั้นไม่ได้เลย” เจไดบอกพลางยกมือทึ้งหัวตั
