เจียร์ไม่รู้ทำไมล่าถึงถามอย่างนั้น แต่สัมผัสได้ว่าคำเชื้อเชิญไม่ได้เป็นสัญญาณที่ดี พยายามค้นหาคำตอบจากสายตาเย็นชาตรงหน้า เหมือนกับว่าเขากำลังทดสอบบางอย่างกับเธอ
“ไม่ค่ะ ไม่อยากเห็น” เพื่อความปลอดภัยของตัวเองเธอจึงเลือกปฏิเสธ หลังจากนั้นเขาก็โน้มลงมาใกล้จนแทบไม่เหลือระยะห่าง
ร่างเล็กแทบกลั้นใจเมื่ออีกฝ่ายเข้ามาใกล้มากเกินไป แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“ดีแล้วที่ไม่อยากเห็น” ล่าก้มลงมองร่างเล็กที่ยืนตรงหน้า เธอสูงเพียงแค่ระดับอกของเขา ก่อนจะกระซิบพูดอีกครั้งน้ำเสียงแผ่วเบา “เพราะฉันพนันได้เลยว่าถ้าได้เห็นภาพนั้นเธอคงช็อกไปหลายวัน”
อุณหภูมิในร่างกายของเจียร์ลดวูบลงทันทีหลังจากได้ยินคำพูดนั้น ความหนาวเหน็บแล่นผ่านไปทั่วร่างกาย
หัวใจเต้นกระตุกอย่างไม่ทราบสาเหตุ เธอรู้แค่เพียงว่าประโยคนั้นแฝงอะไรบางอย่างที่ตอกย้ำว่าไม่ควรรู้และไม่ควรสงสัย
ความคิดผุดเข้ามาในหัวของเธอว่า อาจจะเป็นภาพเรื
