เธอจัดการอาหารตรงหน้าเสร็จก็เลื่อนชามเปล่าใบให้เขา บูมพยักหน้ารับ แต่สีหน้ายังคงเรียบเฉย เขาไม่ได้โกรธเธอเพียงแต่ชอบคิดเรื่องของตัวเอง
“มีคนถามเรื่องลูกบ้างไหม พวกเพื่อนในมหาวิทยาลัย”
เขาเปิดประเด็นเป็นคำถามที่ตรงจุด เพราะอยากรู้ว่าไอ้ผู้ชายพวกนั้นมันรู้แล้วอยากเสนอหน้ามาเป็นพ่อของลูกเขาหรือเธอไม่เคยบอกให้พวกมันรู้
“ในมอคงไม่มีคนรู้นะนอกจากเพื่อนสนิทเฌอ แต่ถ้าใครอยากรู้เฌอก็บอกได้หมด ไม่เคยปิด”
เขาพยักหน้ารับรู้แต่คำตอบก็ยังไม่ถูกใจ
“แล้วพวกที่มาจีบมันรู้ไหม”
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามีคนตามจีบเธอ แต่เพื่อนที่รู้จักกันก็พูดถึงให้ได้ยินมาเยอะแล้ว ไหนจะคนอื่นที่เขาไม่รู้จักอีกล่ะ
“ไม่ค่ะ ยังไม่ได้คุยกับใครจริงจัง ไม่มีเวลาคุยกับใครหรอก ยุ่งจะตาย”
คำตอบของเธอเป็นการยอมรับว่ามีคนมาจีบและทุกคนไม่รู้ว่าเธอมีลูก ความคิดด้านชั่วของเขามันอยากให้รู้นัก พวกมันจะได้ไม่ต้องยุ่ง
แต่มันก็คงมีไอ้พวกที่บ
