อชิรวัฒน์
1058 คำ
น้ำเสียงของเธอไม่ใช่ของคนที่อยากแลกตัวกับเงิน
แต่เป็นของคนที่ 'จำเป็นต้องถาม' เพราะไม่เหลือทางอื่นให้เลือก
ราเมธชะงักมือที่กำลังจะกดรหัสประตู หันมามองเธอช้าๆ เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังสดใส แต่ซ่อนไว้ด้วยความเหนื่อยล้า ดวงตาเธอไม่ได้อยากยั่วยวน... แต่เศร้าแทบจะร้องไห้
ชายหนุ่มไม่ใช่คนอ่อนไหว
แต่ครั้งนี้ เขารู้สึกเหมือนกำลังดูใครบางคน
'ขายหัวใจตัวเอง' เพื่อรักษาบางอย่างเอาไว้
ราเมธถอนหายใจแผ่ว
ก่อนจะตอบสั้นๆ ตรง และจริงใจที่สุดเท่าที่ลูกน้องมาเฟียจะพูดได้
"ครับ... ได้ตามที่คุณต้องการเลย"
แล้วเขาก็เปิดประตูห้องให้เธอ ก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้เธอยืนอยู่หน้าประตูไม้บานใหญ่เพียงลำพัง
ด้านล่างประตูคลับเปิดออก…
ร่างสูงสง่างามก้าวเข้ามา สายตาของผู้คนหันมาจับจ้องโดยอัตโนมัติ
นี่คือ 'อชิรวัฒน์ ธิรเดชากุล'
ลูกชายคนโตของคุณแม่ไออุ่น อรกาน อัครวดี และคุณพ่อธีภีทร์ ธิรเดชากุล
อายุ 33 ปี สูง 189 เซนติเมตร น้ำหนัก 77 กิโลกรัมรูปร่างกำยำกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ดูแข็งแรงและทรงพลัง สองแขนเต็มไปด้วยรอยสัก ที่บอกเล่าเรื่องราวของชีวิตและความลึกลับ เขาเป็นชายหนุ่มโสด ไม่เคยมีผู้หญิงข้างกาย แม้แม่ไออุ่นจะคอยเร่งเร้าอยากมีหลานให้ได้อุ้มเร็วๆ
เขาแทบจะเป็นภาพสะท้อนของพ่อ ที่ถูกบีบบังคับจากคุณตาที่คุมถุงชนในอดีต ชายหนุ่มเย็นชามีหัวใจแข็งกระด้าง และไม่ยอมใครง่ายๆ ใบหน้าเข้มคมเหมือนถูกสลักด้วยความโหดเหี้ยม สายตาเย็นชาที่ทำให้ใครหลายคนต้องกลัว จนไม่กล้าสบตา เขาไม่ใช่คนที่จะหยุดนิ่งหรืออ่อนแอ
เขาคือ “เจ้าพ่อ” ที่ควบคุมทุกอย่างด้วยมือเหล็ก และไม่เคยเปิดโอกาสให้ใคร ได้เห็นด้านที่อ่อนโยนของเขา เจ้าของคลับหรู และบ่อนใหญ่กลางเมือง
ร่างสูงก้าวเข้ามาพร้อม ผู้ติดตามและบอดี้การ์ดนับสิบ เรียงแถวสองข้างเหมือนกำแพงเหล็ก ปกป้องเขาจากนักท่องราตรีที่ไม่เกี่ยวข้องให้ถอยหลบ ทุกคนเงียบสงบ ก้มศีรษะเป็นสัญญาณอำนวยความสะดวก
ข้างๆ อชิ คือ หุ้นส่วนบ่อนใหญ่กลางเมือง ที่เดินเคียงกันอย่างมั่นคง พวกเขาไม่รีบร้อน แต่ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยแรงกดดันเย็นเยียบ
นักท่องราตรีเริ่มส่งเสียงกระซิบเบาๆ สายตาทุกคู่จับจ้องร่างสูงและผู้ติดตาม เหมือนรู้ทันทีว่าการปรากฏตัวของเขา… เป็นสัญญาณว่า คลับคืนนี้ไม่ใช่แค่สถานที่เที่ยวอีกต่อไป
บอดี้การ์ดของเขากระจายตัวรอบๆ เส้นทางเดินเปิดทางให้อชิและหุ้นส่วนค่อยๆ เคลื่อนตัวไปยังห้องวีไอพี ลูกน้องทุกคนต่างก้มหัว เป็นสัญลักษณ์ของความเชื่อฟัง และเสียงดนตรีในคลับก็แทบจะกลายเป็นเพียงฉากหลัง
เพราะทุกสายตาตอนนี้จดจ้องไปที่เขา… เจ้าพ่อแห่งคลับและบ่อนใหญ่แห่งเมือง
เมื่ออชิและเพื่อนสนิทจากสิงคโปร์ ด๊าคเตอร์ ก้าวเข้าสู่ห้องวีไอพี บอดี้การ์ดและลูกน้องนับสิบจัดระเบียบยืนประจำตำแหน่ง สายตาทุกคู่จับจ้องพวกเขา แต่ไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวพลั้งพลาด
อชิหันไปยังด๊าคเตอร์ น้ำเสียงต่ำ เย็นเยียบ แต่แฝงความเป็นมิตรในระดับหนึ่ง
“เชิญนั่ง”
ด๊าคเตอร์พยักหน้า ช้าๆ ก่อนนั่งลงตามโซฟา ร่างสูงของอชิยังยืนตรงกลางห้อง มองผู้ติดตามด้วยสายตาเย็นชาที่ไม่ต้องเอ่ยคำสั่งใดๆ เพียงสายตาก็ทำให้ทุกคนรู้ว่า คืนนี้ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
อชิหันไปมองด๊าคเตอร์ น้ำเสียงต่ำ เย็นเยียบ แต่ไม่รุนแรง
“เป็นไงบ้าง… บ่อนทางนั้น มีปัญหาอะไรไหม?”
ด๊าคเตอร์ยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ ช้าๆ ก่อนตอบราบเรียบ แต่แฝงความขำ
“ราบลื่นดี… ว่าแต่มึงติดอะไรอยู่ ทำไมเดือนนี้มึงไม่บินไปบ่อนเลย กูต้องมาหามึงเองถึงนี่”
อชิเดินไปนั่งลงบน โซฟาตัวใหญ่ สายตายังคงเย็นเฉียบ พูดช้าๆ และเรียบง่าย
“มีปัญหาทางบ้านนิดหน่อย”
ด๊าคเตอร์หัวเราะก๊ากอย่างห้ามไม่อยู่
“เจ้าพ่ออย่างมึงเนี่ยนะ… มีปัญหากับใครด้วยเหรอ?”
อชิปรายตามองเพียงแวบเดียว สายตาคมดุดันทำให้ด๊าคเตอร์ชะงักเล็กน้อย
“ด้านไหนวะ… เรื่องสมรรถภาพทางเพศ?”
ด๊าคเตอร์ยิ่งหัวเราะไม่หยุด
อชิทำหน้าเย็น
“หุบปาก!... ก่อนกูจะโยนมึงออกนอกคลับ”
ด๊าคเตอร์หัวเราะอึกใหญ่ แต่ก็รู้ทันทีว่าความเย็นชาของเพื่อนเก่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
ด๊าคเตอร์ยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“เฮ้ย… มีหญิงงามให้เชยชมไหมวะ?”
อชิเหลือบตามองรอบห้องเพียงแวบเดียว น้ำเสียงต่ำ เย็นเยียบ
“ที่นี่ไม่มี… มีแต่พวกนักท่องราตรีด้านนอกไปหาเอา”
ด๊าคเตอร์รีบตอบทันควัน
“งั้น… เดี๋ยวกูไปหาเองละกัน”
พร้อมทำหน้าเหมือนแผนจะสนุกกำลังเริ่ม
อชิเพียงพยักหน้าเบาๆ ใบหน้ายังคงเย็นเฉียบ แต่แฝงความเบาใจเล็กๆ ให้กับเพื่อนสนิท
จังหวะราเมธเดินกลับมาที่โต๊ะวีไอพีที่เจ้านายของเขายังนั่งสงบนิ่ง จิบวิสกี้เพียงลำพัง ไฟจากโคมบนเพดานส่องลงบนใบหน้าคมเข้มของอชิ ชายผู้เย็นชาและไม่เคยปล่อยให้ใครเข้าใกล้
ราเมธเอ่ยเสียงเรียบ
"ผู้หญิง...รออยู่บนห้องแล้วนะครับ"
เขาปรายตามองเพียงแวบ
ก่อนจะยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบเงียบๆ ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ทั้งสิ้น
ทันใดนั้น...
ประตูห้องวีไอพีถูกเปิดออก ด๊าคเตอร์เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและเสียงทักทาย กอดคอสาวงามมาด้วยหนึ่งคน
"อ้าว... ราเมธไปไหนมาวะ?
จังหวะอชิหันไปทางประตู และนั่นคือจังหวะเดียวกันที่ ราเมธหยิบขวดยาเล็กๆ ออกจากกระเป๋าในเสื้อสูท เขาเทหยดบางๆ ใส่ลงในแก้วของอชิอย่าง ไม่มีลังเล...ไม่มีความกลัวมีเพียงเสียงพึมพำเบาๆ ที่ลอดออกจากริมฝีปากของเขา
"...ถ้าไม่ทำแบบนี้ พี่ใหญ่ก็ไม่มีวันบรรลุเป้าหมาย"
อชิหันกลับมาหยิบแก้ววิสกี้ขึ้นอีกครั้ง โดยไม่มีใครรู้ว่าภายในนั้นไม่ใช่แค่แอลกอฮอล์อีกต่อไป
- ผู้เขียน
