ราเมธแทบจะหลุดขำออกมา แต่ก็กลั้นไว้
“รับทราบครับพี่ใหญ่... ฟังดูเป็นสามีมากครับ”
อชิไม่ตอบ แต่เสียงลมหายใจเหมือนแอบถอนหายใจ คล้ายเหนื่อยใจตัวเอง ก่อนจะพูดปิดท้ายเสียงต่ำ
“เธอทำงานนี้เสี่ยงชีวิต ฉันจะไม่ให้ใครมาแตะต้องเธอได้อีก”
ราเมธรับคำ
“ไม่ต้องห่วงครับพี่ใหญ่ ผมจะคุมทุกทางไว้ให้หมด ไม่มีใครกล้าแตะต้องพี่สะใภ้แน่นอน”
“ดี...”
อชิตอบกลับแล้วกดวางสาย มือใหญ่ยกขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเบาๆ เหมือนสงบความคิดในหัว
ก่อนที่เขาจะหันกลับมามอง ประตูห้องนอนอีกครั้งผู้หญิงที่เขาเคยไล่ออกไปเอง เมื่อไม่กี่วันก่อนวันนี้ตอนนี้เขาอยากปกป้องเธอที่สุด
เช้าวันถัดมา
ร่างบางที่ยังมุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ มิลินขยับตัวเล็กน้อย แก้มซุกอยู่บนอะไรบางอย่างที่นุ่มแต่ไม่ใช่หมอน แต่เธอคิดว่านี้เป็นหมอนข้างที่ห้องของเธอ…
ขาข้างหนึ่งก่ายพาดขึ้นไปตามความเคยชิน แขนเล็กกอดแน่นพลางพึมพำเสียงเบา
"ทำไมนาฬิกาไม่ยอมปลุกนะ..
