ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ไขว่ห้างไม่สะทกสะท้าน ตอบเสียงนิ่งราวกับไม่รู้สึก
“นี่น้อยไปสำหรับคนอย่างเธอ”
ราเมธก้มหน้าลง สีหน้าไม่สู้ดี สุภาพบุรุษอย่างพี่ใหญ่… จะทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้จริงเหรอ? เขาคิดในใจ แต่ไม่กล้าพูดออกมา
อชิปรายตาออกไป สั่งเสียงเย็น
“เอากล้องไปเก็บซะ”
ราเมธเดินไปตรวจอุปกรณ์ แต่แล้วก็ชะงักเล็กน้อย กล้องไม่ได้เปิดอัดตั้งแต่แรก เขาเผลอยิ้มมุมปาก โธ่พี่ใหญ่… รักเขาเข้าแล้วสินะ ปากแข็งแท้ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย
ทันใดนั้น
อชิพลันนึกขึ้น เสียงต่ำดุดันปนตกใจ
“แล้วใครไปส่งเธอ!?”
ราเมธชะงัก ใบหน้าซีดเผือด
“ม…ไม่มีครับ”
“เวรเอ๊ย!” อชิลุกพรวด วิ่งออกจากห้องทันที เขาคว้าหมวกกันน็อคแล้วคร่อมบิ๊กไบค์ เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องไปทั้งคลับ
“ไอ้ราเมธ!! แกไม่รู้หรือไง ซอยคลับมีแต่พวกนักเลง ขี้ยาเต็มไปหมด!! โธ่เว้ย!!”
เสียงดุดันของเขายังดังก้องแม้รถทะยานออกไป
เสียงเครื่องบิ๊ก
