คุณอังคณาเดินเข้าไปใกล้ ดวงตาที่พร้อมจะฟาดฟันก็ฉายชัดให้ได้เห็น
“มองหน้าฉันอยากมีเรื่องกับฉันงั้นสิ?”
“เปล่าค่ะ พราวไม่ได้คิดแบบนั้น”
“ทำไมเธอไม่หย่าขาดจากกิตติภพสักทีล่ะ ได้ไปมาก ได้ไปเยอะ แกช่วยชีวิตแม่ที่นอนเป็นผักใกล้เน่าได้อีกหลายสิบปีแล้วนี่นา ยังไม่พออีกหรือไง หรืออยู่รอให้ตัวเองได้เป็นคุณนายครอบครองไปหมดทุกอย่างแล้วค่อยพองั้นสินะ ทุเรศ!”
“พราวไม่เคยคิดแบบนั้น และคุณแม่เองก็ไม่มีสิทธิ์มาต่อว่าแม่พราวแบบนี้ด้วย”
“ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ ก็มันใกล้ตายแล้วนี่ จะเอาเงินจากผัวฉันไปรักษาทำไมให้เปลืองล่ะ”
“…..”
“ฉันพูดความจริง โกรธงั้นสิ ฮ่า ๆ ๆ”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดกับแม่พราวแบบนี้! “
ดวงตาแดงก่ำที่กำลังโกรธจัด จ้องมองภรรยาเจ้าของบ้านด้วยความไม่พอใจ ทุกคนจะไม่ชอบเธอเธอไม่ว่า แต่ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาพูดจากับบุพการีของเธอแบบนี้ เธอจะไม่ยอม!
“คุณแม่คะ มันโกรธที่คุณแม่พูดความจริง ดูมั
