“หูย...มีความรู้ใจ”
น้องชายเอ่ยแซวแล้วถองศอกให้คนเป็นพี่ชายที่ยิ้มกว้างให้คนตัวเล็กซึ่งยืนหันหลังให้
หัวใจของวชรวรรษพองฟูทันทีที่ได้รับการเอาใจใส่นิดๆ หน่อยๆ
“ไม่ได้รู้ใจ ก็แค่หน้าที่น่ะ”
ทว่าคำตอบต่อมาของบุษบามินตราทำให้วชรวรรษรู้สึกเหมือนโดนบาทาขยี้หัวใจ ไอ้ที่พองฟูเมื่อครู่นี้แบนยิ่งกว่าแบนทันที
“หน้าที่เมียอะนะ”
คนเป็นน้องชายรีบเสริมให้ทันที เขาถึงกับยกนิ้วโป้งชมเชยมันอย่างรู้ใจ ถ้าเมื่อก่อนตอนยังใจหมาชอบแกล้งน้องอยู่ก็คงโพล่งออกมาเองนั่นแหละ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ไง
ทำอะไรให้เธอไม่ได้เลยเพราะเธอไม่รับจากฉัน~
“ยุ่งจังว่ะไนต์ กินๆ เข้าไปเถอะแล้วรีบกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวพิ้งกี้ก็กลับมาแล้วนี่”
บุษบามินตราบอกอย่างหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
ตุลยวัตรเลยได้แต่เหลือบตามองหน้าหงอยๆ ของพี่ชาย ฉวยโอกาสตบบ่าให้กำลังใจตอนที่บุษบามินตราไม่ทันเห็น และแน่นอนเขาส่งสายตาบอกพี่ชายเป็นนัยทันที
‘ขอโทษที่ช่
