ตอนที่6
1015 คำ
ทันทีที่เขากดรหัสผ่านเสร็จ สัญญาณปลดล็อกของประตูดังขึ้น วชรวรรธยื่นมือไปเปิดประตูซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์มือถือของเขาสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง
ชายหนุ่มก้าวเข้าไปในห้องของตนเองขณะล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาใช้เท้าผลักปิดประตูพร้อมกับรับสายจากน้องชาย ซึ่งก็คือเจ้าบ่าวหมาดๆ คนเมื่อคืนนี้นั่นเอง
“ว่าไง”
“เฮี๊ย!”
ปลายสายร้องเสียงสูงฟังแล้วละม้ายคล้ายกับคำว่า ‘เหี้ย’ จนเขานึกอยากกดตัดสายทิ้งเพราะค่อนข้างมั่นใจว่ามันหลอกด่ามากกว่าจะเรียกด้วยความเคารพ
“ห้ามวางสายนะ” ไอ้น้องชายดักคออย่างรู้ทัน เขาเลยถอนหายใจยาว ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ พาดขายาวกับโต๊ะกลางตรงหน้า ก่อนจะถามเสียงเรียบเฉย
“มีอะไร”
“ยังจะมาย้อนถามกลับอย่างใจเย็นอีกเรอะ!” ตุลยวัตรแทบตะโกนเสียงแหลมปรี๊ด คนเป็นพี่ชายกลอกตาไปมา สาวแตกมากครับน้องชาย จนแทบไม่น่าเชื่อว่ามึงจะเพิ่งแต่งเมียเมื่อคืน
“แล้วกูต้องเดือดร้อนอะไรครับ”
เขาถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย บอกตามตรงเห็นหน้ามันทีไรก็เคืองเท่านั้น ตัวมันรู้สาเหตุ ส่วนต้นเหตุเหรอ...ก็ไม่เคยรู้อะไรเลยไง!
“เฮียนี่กวน...” ปลายสายสบถ จนเขานึกอย่างโพล่งออกมาว่าเกรงใจกูด้วย นี่พี่มึงนะแต่ก็ได้แต่ปล่อยให้มันบ่นไป เพราะเขารู้แก่ใจว่ามันเป็นต่อ เขายังมีอะไรให้มันต้องช่วยอีกเยอะ “เฮียได้ทำอะไรไอ้มิ้นต์หรือเปล่า”
คำถามนั้นทำให้เขาเลิกคิ้วสูง แสร้งยิ้ม ขับให้ใบหน้าหล่อเหลาแบบแบดบอยของเขายิ่งดูเจ้าเล่ห์ขึ้นราวๆ ห้าสิบเปอร์เซ็นต์
“จะเหลือเหรอ...”
“...”
“เลิกถามถึงเมียกูได้แล้ว มึงก็มีเมียแล้วเข้าใจไหม”
“อีเฮี๊ย!” ปลายสายร้องเสียงสูงปรี๊ดด้วยความตื่นตระหนกตกใจ “นี่แสดงว่าทำอะไรไอ้มิ้นต์ไปแล้วเหรอ ทำไมเฮียทำงี้วะ ก็ขอแล้วไม่ใช่หรือไงว่าเฮียจะฟันใครก็ได้ แต่ถ้าจะจริงจังกับมันก็อย่าทำกับมันเหมือนผู้หญิงคนอื่นของเฮียน่ะ นี่น้องนุ่งก็ไม่เว้นเลยเรอะ โคตรเลว”
ปลายสายย้ำเสียงหนักตรงคำว่าเลว ขณะที่คนโดนด่าถึงกับคันฝ่าเท้ายิบๆ ขึ้นมาทันที ที่ถ้าอยู่ตรงหน้าสาบานจะถีบหน้าเข้าให้
“มึงด่ากูจบหรือยังไนต์” วชรวรรธถามเสียงเย็น
“ยัง” ปลายสายกระแทกเสียงตอบอย่างหงุดหงิด “ด่าได้อีกเยอะ แต่ตอนนี้คิดไม่ออก โถ… มิ้นต์ผู้น่าสงสาร”
“น่าสงสารอะไร” คนฟังเสียงสะบัดทันที “ในประเทศไทยนี้ไม่มีใครเพอร์เฟ็กต์ เป็นสุดยอดลูกเขยที่บ้านไหนก็ต้องการเท่ากูแล้วครับ”
“มั่นหน้ามั่นโหนกมากเฮีย ได้ข่าวมีบ้านนึงก็ไม่อยากได้นี่เฮียถึงได้ทำตัวทุเรศทุรังแบบนี้”
วชรวรรษรู้สึกเท้ากระตุกยิกๆ อีกครั้ง นี่อยากถามมันเหมือนกันว่าน้องกูไหมเนี่ย แทนที่จะเข้าข้างกัน พี่ชายคนนี้อยากมีเมีย มันควรสนับสนุนไม่ใช่กวนตีนแบบนี้
“หุบปากเหอะ ก็รู้อยู่ว่าไม่ใช่ความจริง”
คนเป็นพี่ชายสารภาพเสียงหงุดหงิดในที่สุด ไอ้น้องเวรนี่ก็รู้ว่าเป็นแผน มันก็ร่วมมือด้วยแท้ๆ ยังจะถามแส่อยากรู้อะไร
“เอ้า แล้วที่เรียกเมียเมื่อกี้ล่ะ” ปลายสายหัวเราะกวนตีน ดูท่าที่มันโทร. มาท่าจะเป็นเพราะต้องการเยาะเย้ยมากกว่า
“ซ้อมไว้ไง หัดเรียกเอาไว้จะได้เคยชิน” วชรวรรษตอบหน้าตาย “อีกอย่างมึงเองก็หัดไว้นะไนต์ ต่อไปอย่าเรียกว่าที่เมียกูว่าไอ้อะไรอีกล่ะ”
“เดี๋ยวเฮีย” ปลายสายประท้วง “นี่เพื่อนสนิทผมไหม ก็เรียกอย่างนี้มาตั้งแต่หัดพูดแล้ว ไม่ให้เรียกชื่อมิ้นต์จะให้เรียกอะไร”
“เรียกซ้อสิ ไปหัดมาด้วยนะจะได้เคยชินไว้” เขาสั่งเสียงเข้ม
ปลายสายส่งเสียงหยันในลำคอ แล้วสวนกลับมา
“มั่นหน้าจริงนะ คิดว่าจะจับมิ้นต์อยู่มือเหรอวะ นกมาตั้งหลายปี ถ้าผมไม่แต่งงานเฮียไม่มีวาสนาได้เข้าใกล้มันหรอกเว้ย” ปลายสายจิกกัดอย่างหมั่นไส้ “งี้แหละสมน้ำหน้า เป็นเพราะก่อนหน้านั้นดันทำตัวชั่วๆ กับมันเอง เป็นไงล่ะ ผู้หญิงทุกคนไม่ได้ชอบคนเลวไง คอนเซปต์รักใครให้จัญไรใส่ของเฮียเลยใช้ไม่ได้ หล่อแบดบอยแบบเฮียก็นกไป”
พญานกรู้สึกหน้าม้านนิดๆ ชาหน่อยๆ เหตุเพราะที่อีกฝ่ายพูดมานั้นแทงใจทุกคำ
“ไอ้ไนต์ หุบปาก กูไม่นกแล้วไอ้น้องเวร”
คนโดนสบประมาทไม่ยอมรับ ซ้ำยังเชิดหน้าอย่างมั่นอกมั่นใจเสียด้วย
“เหรอ...” ปลายสายลากเสียงยาว “จะคอยดูแล้วกัน โอ๊ะ เมียร้องเรียกแล้ว ไปก่อนนะ ส่วนเฮียเดย์ จำเอาไว้ว่าถึงผมจะช่วยเฮีย แต่ถ้าเฮียทำมันเสียใจผมก็พร้อมจะเลือกเพื่อนรักทั้งชีวิตของผมมากกว่าเฮียนะจำเอาไว้”
น้ำเสียงจริงจังทำให้วชรวรรษพลอยเลิกเล่นไปด้วย ดวงตาของชายหนุ่มวาววับ ขณะที่ริมฝีปากขยับยิ้มเมื่อคิดพึงคนที่เขาเพิ่งแยกกับเธอก่อนหน้านี้
“เออ เตรียมตัวรอช่วยงานแต่งเฮียเลยไอ้น้อง”
เขาบอกอย่างมั่นใจก่อนปลายสายจะวางสายไป
หลังจากอดทนวางแผนมานานหลายปี วชรวรรษคนนี้จะคว้าบุษบามินตรามาไว้ในกำมือให้ได้
ตอนแรกจะเอาตัวมาก่อน หลังจากนั้นค่อยเอาหัวใจ... จัดไปอย่างละมุนละม่อม ต้องไม่เสียชื่อหนุ่มฮอตที่ได้ชื่อว่าก้าวเดินไปไหนสาวระทวยล้มตายตรงนั้นอย่างแน่นอน!
- ผู้เขียน
