“สวัสดีค่าพี่เชน พี่เบส พี่น็อต”
บุษบามินตราที่เดินมาถึงโต๊ะก็ยกมือทักทายหนุ่มๆ ที่เธอเคยเจอบ่อยตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเพราะพวกเขาคือกลุ่มเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมของวชรวรรษ ถึงชินวุฒิจะแยกไปเรียนแพทย์ และพวกเขาสามคนที่เหลือเลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจแต่ก็เรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกัน บางครั้งก็เจอพวกเขาอยู่ด้วยกันอยู่ดี
คุ้นหน้ากันดีตั้งแต่เธอเป็นทาสจอมมารนั่นแหละ
“สวัสดีครับ” คนถูกทักทั้งสามยกมือรับไหว้ แล้วเป็นณภูหรือพี่เบสกวักมือชวนเธอพร้อมยิ้มกว้าง “นั่งๆ มาทางนี้มาน้องมิ้นต์ นั่งข้างพี่เถอะ”
ทว่าเธอไม่มีโอกาสนั้น เพราะวชรวรรษก็ดึงมือเธอแล้วรั้งให้นั่งลงข้างๆ ทันที
“ยุ่งจังมึง เมียกูนั่งข้างกูสิ”
ไม่เพียงแค่พูด เขายังโอบไหล่เล็กของคนข้างตัวเอาไว้แน่น
บุษบามินตราก็กรีดร้องออกมาพร้อมกับภาณุและณภู
“พี่เดย์!”
“งู้ยยยย เมียยยยย~”
“พี่ๆ อะ”
เธอเลยหันไปทางสองหนุ่มแล้วทำหน้างอใส่คนที่มีเจตนา
