บุษบามินตราหัวเราะ ก่อนจะย้อนถามกลับ
“นี่ ยังไม่ตอบคำถามเลย กลับมาตอนไหน”
“เพิ่งมาถึงเมื่อวานนี่เอง” ไอ้คนที่ชื่อคินตอบ “กะว่าพักผ่อนวันนี้พรุ่งนี้ค่อยนัดเจอมิ้นต์กับสาวๆ ไง”
“ได้เลย” บุษบามินตราตอบรับอย่างดีอกดีใจ “โทร.มานะ ฉันจะรอ ถ้าแกยังทิ้งเพื่อนแบบนี้อีกจะโกรธนะ”
“ยอมให้โกรธเลย”
อีกฝ่ายบอกเสียงกลั้วหัวเราะ
ไอ้ท่าทางมุ้งมิ้งเหมือนโลกมีแค่สองคนพร้อมกับมือและตีนของเพื่อนที่สะกิดยิกๆ ทำให้วชรวรรษรีบลุกขึ้นไปยืนข้างภรรยาแล้วเรียกร้องความสนใจจากอีกฝ่ายทันที
“มิ้นต์ครับ”
“คะพี่เดย์”
บุษบามินตราขานรับ หยุดคุยกับเพื่อนไปชั่วคราว ชายหนุ่มจึงเป็นฝ่ายถามขึ้นมาว่า
“นี่เพื่อนมิ้นต์เหรอครับ”
“ใช่ค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง “นี่คินเพื่อนเพื่อนสนิทมิ้นต์ เราเรียนสาขาเดียวกันพี่เดย์เลยไม่เคยเห็นคินมาก่อนน่ะค่ะ”
เธอเอ่ยแนะนำ
วชรวรรษได้ยินอย่างนั้นก็รีบแนะนำตัวเองขึ้นมาทันทีเช่นกัน
“อ
