“เหรอ...” น้องหันมามองเขาด้วยหางตาพลางร้องเสียงยาว เขารีบฉีกยิ้มเหมือนถ่ายโฆษณายาสีฟันให้น้องไปหนึ่งที แต่วินาทีต่อมาคนใจร้ายก็ปฏิเสธเขาเสียงแข็ง “แต่ไม่ให้ไป”
วชรวรรษตีหน้าบึ้งทันที แล้วอดเหน็บแนมคนที่กระตือรือร้นที่จะทอดทิ้งเขาไปหาเพื่อนไม่ได้
“เพราะจะไปเจอกับกิ๊กเก่าเหรอ”
“กิ๊กเก่า?”
คนตัวเล็กกว่าร้องเสียงสูง สีหน้าเหมือนกินยาขม ดูตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างยิ่ง
คนขี้หึงเลยได้แต่ถอนหายใจยาว แค่นี้ยังต้องให้เขาย้ำให้ช้ำใจเหรอว่าเขาหมายถึงใคร
“หมอนั่นไง”
คราวนี้น้องทำตาโตเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเขาคิดอะไร น้องเลยหันมาหาเขาทั้งตัวก่อนจะรีบปฏิเสธอย่างจริงจังทันที
“พี่เดย์ หนูกับคินไม่มีอะไรกันหรอก เพื่อนกัน เขาไปเรียนต่อที่อังกฤษ ไม่ได้เจอกันตั้งนานก็คิดถึงเป็นธรรมดา”
“แต่ไอ้หมอนั่นมันไม่ธรรมดานี่” วชรวรรษยังคงไม่ปักใจเชื่อง่ายๆ
ไอ้คินอะไรนั่นมันพูดชัดเจนขนาดนั้น ไม่ใช่กิ๊กเก่าจะให้เรียก
