วชรวรรษนั่งข้างๆ คนตัวเล็กกว่าที่นอนหลับหน้าซุกตุ๊กตาตัวที่เธอพกติดตัวมาจากบ้าน เป็นตุ๊กตาที่เขาซื้อให้แต่เธอไม่รู้หรอกว่าของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ตอนเธออายุสิบสี่น่ะมาจากเขา
ก็ดีใจอยู่หรอกนะ แต่เรื่องนี้ต้องข้ามไปก่อนเพราะว่าภาพตรงหน้าทำให้เขายิ้มกว้างอย่างห้ามไม่อยู่มากกว่า
คนตัวเล็กขี้เซากว่าที่คิดนะนี่ ทั้งๆ ที่เมื่อวานดันตื่นเร็วกว่าเขาแท้ๆ แต่ตอนนี้ดูสิ เขาบุกรุกเข้ามาในห้องแถมยังเปิดโคมไฟหัวเตียงเอาไว้ น้องก็ยังไม่ตื่นเลย
เขาโน้มตัวเข้าหาคนตัวเล็ก กระซิบข้างหูคนที่ยังนอนหลับเป็นการปลุกเบาๆ
“มิ้นต์”
“...”
“มิ้นต์ครับ”
“...”
“เมียครับ ตื่นได้แล้ว”
เขาพูดพร้อมกับแกล้งเป่าลมใส่หูหญิงสาว
คนตัวเล็กกว่าครางฮือแล้วร้องอย่างขัดใจ
“ฮื่อ”
ใบหน้าเล็กซุกลงกับตุ๊กตาแคร์รอตมากกว่าเดิม
ชายหนุ่มลอบหัวเราะ โอย...ท่านอนน้องนี่ไม่ดีต่อใจเขาจริงๆ ต้องรีบปลุกน้องขึ้นมาดีกว่าไม่อย่างนั้นเขาจะอดใจ
