ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูทำให้บุษบามินตราที่กำลังนั่งไถโซเชียลเน็ตเวิร์คเลยชะงัก เธอรู้ว่ามีคนคนเดียวนั่นแหละที่มาเคาะห้องตอนนี้
เธอไม่สนใจเขา อยากเคาะก็ทำไป ทว่าสุดท้ายก็ทนไม่ไหว เพราะคนข้างนอกนั่นเริ่มรัวจนเหมือนมือกลอง เขาไม่รำคาญแต่เธอรำคาญ!
สุดท้ายบุษบามินตราก็เลยเลิกไถหน้าเฟซบุ๊ค แล้วหันไปเปิดประตูให้เขาแทน
“มีอะไรคะ”
เธอเอ่ยพลางทำหน้าเมื่อย ขณะที่เขาทำหน้าออดอ้อน กะพริบตามองเธอปริบๆ ร่างสูงในชุดนอนซึ่งก็คือเสื้อกล้ามตัวหลวมสีขาวและกางเกงผ้าฝ้ายสีเทา ซ้ำยังกอดหมอนใบใหญ่ของตนเองแน่น
ท่าทางของสายโหด กล้ามเป็นมัดแต่ทำตัวหน่อมแน้มกอดหมอนแนบอกฉีกยิ้มหวานส่งให้เธอก็ทำให้บุษบามินตราถอนหายใจ
“มิ้นต์ครับ”
“มีอะไรอะพี่เดย์”
เธอถามสีหน้าบึ้งตึงหลังจากกวาดตามองเขาไปรอบหนึ่ง
“เปิดประตูหน่อย”
คนตัวโตกว่าขอดื้อๆ เพราะตอนนี้เธอเปิดประตูให้โผล่มาแค่หน้านิดหน่อยพอคุยกับเขาได้
“ไม่”
หญิงสาวปฏิ
