ความจริงของพี่ภาม
1528 คำ
ภามยังคงยิ้มตามแบบฉบับหนุ่มอารมณ์ดี หน้าทะเล้นแบบนี้มั้งที่ทำให้ตรีทิพย์คิดว่าขาจะแกล้งเธอ
" ไม่เชื่อ "
ตรีทิพย์เริ่มดิ้นอีกครั้ง ภามจึงเริ่มกอดรัดร่างบางอีกครั้งทั้งที่ตอนแรกเหมือนจะปล่อย
" แล้วจะให้พี่ทำยังไงน้องตรีถึงจะเชื่อพี่ครับ น้องตรีหยุดดิ้นก่อนแล้วคุยกับพี่ดีดี "
ตรีทิพย์จึงหยุด แต่ยังคงระแวง มองเขาอย่างระแวดระวัง ภามจึงค่อยๆคลายอ้อมแขนออก
" มันคงน่าเชื่อหรอก ถ้าเป็นพี่ภามโดนรังแกจนมันกลายเป็นภาพจำฝังใจ แล้วอยู่ๆมาเจอกัน ถูกจับหมั้น แล้วมาบอกรักเนี่ย มันน่าเชื่อมั้ยล่ะ "
ชายหนุ่มยังคงยิ้ม จับมือบางไว้มั่น เพราะกลัวตรีทิพย์จะวิ่งหนีออกไปกระทันหัน
" น้องตรีฟังพี่นะครับ เรื่องที่เพื่อนพี่มันทำกับน้องตรี วันนั้นพี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย พี่ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะ แต่พี่ขอยืนยันว่าพี่ไม่รู้เรื่อง "
ตรีทิพย์มองสบตาเขานิ่ง แววตาเขามีความมุ่งมั่นจริงจังอยู่ในนั้น ทำให้ตรีทิพย์มีท่าทีอ่อนลง จากนั้นภามจึงเล่าต่อ
" ส่วนเรื่องที่พี่เอาก้อนหินปาหัวน้องตรี จริงๆวันนั้นพี่ตั้งใจปาไล่หมาครับ แต่มันพลาดไปโดนหัวน้องตรี กำลังจะเข้าไปช่วย น้องตรีดันวิ่งหนีพี่กลับบ้านไปก่อน หลังจากวันนี้พี่ไปบอกพ่อกับแม่พี่ ขอให้ช่วยไปอธิบายกับอาน้ำทิพย์และอาเตชินทร์ ซึ่งท่านทั้งสองก็เข้าใจ จริงๆวันนั้นพี่ตั้งใจไปขอโทษน้องตรีด้วย แต่น้องตรีเหมือนจะหลับไปเพราะกินยาแก้ปวด อันนี้คุณอาบอกพี่เอง "
แสดงว่าวันนั้นเขาคงไปหาเธอจริง เพราะไม่งั้นเขาจะรู้ได้ไงว่าเธอกินยาแก้ปวดแล้วหลับไป
" น้องตรีไม่รู้สึกบ้างเหรอครับว่าทำไมพี่ถึงทำดีกับน้องตรี ทำไมพี่ถึงยอมหมั้นกับน้องตรี ทั้งที่วันนั้นพี่สามารถอธิบายกับผู้ใหญ่ได้เลย แต่พี่ไม่ทำ .... "
ภามยิ้มใส่ตาหญิงสาวเหมือนล้อเลียนก่อนจะตอบ
" เพราะพี่ตั้งใจ "
" พี่ภาม !! "
ภามยังคงยิ้มอารมณ์ดี ในขณะที่ตรีทิพย์เริ่มทำหน้างอนใส่เขา
" ว่าแล้ว ทำไมมันแปลกๆ "
ตรีทิพย์ทำหน้าไม่พอใจแต่ภามยังคงยิ้มแป้น
" พี่ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน ไม่เคยให้ความสำคัญกับใคร และรอคอยคนๆนึงมาตลอด น้องตรีเชื่อพี่มั้ยครับ "
สายตาที่หยั่งลึกลงในแววตา เหมือนจะบอกว่าเธอคือคนๆเดียวที่เขารอคอยมาตลอดหลายปี มุมปากยกยิ้มน้อยๆ สายตาทอดมองมาอย่างอ่อนโยนจนตรีทิพย์เริ่มทำหน้าไม่ถูกเพราะออกอาการเขินจนหน้าแดง ภามยิ้มเอ็นดูในท่าทีน่ารักนั้นจนอดไม่ได้ที่จะดึงคนตัวเล็กมาหอมแก้ม
' ฟอดดดดดดดด ' ใหญ่ๆ จนตรีทิพย์หน้าร้อนผ่าว ยิ่งเจอกับสายตาที่มองมาเหมือนอยากจะกลืนกินเธอแบบนั้น ทำเอาตรีทิพย์ใจเต้นแรง
" น้องตรีไม่รังเกียจพี่ใช่มั้ยครับ "
ใครจะไปรังเกียจล่ะ หล่อร้าย แต่แสนดีขนาดนี้ เธอแค่น้อยใจที่เขาชอบแกล้งเธอ ต่างหากล่ะ ด้วยคิดว่าเขาคงไม่ชอบเธอ จึงหาเรื่องแกล้งกัน เธอจึงสร้างเกาะแห่งความเกลียดชังขึ้นมาแล้วบอกใครต่อใครว่าเกลียดแสนเกลียดในขณะที่ใจมันคิดตรงกันข้าม นี่ไง สาเหตุที่เธอยอมเขามาตลอด เพราะลึกๆแล้วเธอไม่ได้เกลียดเขาจริงๆเลยซักนิด
ตรีทิพย์ส่ายหน้าไม่กล้าสบตาเขาเพราะความอาย ภามยกยิ้มดีใจ มันไม่ได้เกินความคาดหมายของเขาเลย เขาแค่อยากแน่ใจเท่านั้นเอง
" ที่พี่พาน้องตรีมาเที่ยวเพราะอยากอธิบายเรื่องนี้แหละ แล้วก็ ..... "
เขาเว้นวรรคใจเต้นแรงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มือหนาลูบแก้มเนียน ตรีทิพย์มองเหมือนพยายามค้นหาคำพูดต่อมา
" อยากมัดจำตัวน้องตรีไว้ก่อนที่พี่จะไปทำภาระกิจให้เสร็จ หลังจากนั้นเราจะได้แต่งงานกัน "
ตรีทิพย์ทำตาโต หน้าร้อนผ่าวและมันกำลังแดงมากขึ้นกว่าเดิม แดงลามไปจนถึงใบหู
เธอยังไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเธอเข้าใจความหมายของเขาถูกต้องมั้ย
" พี่..ภาม .. หมายความว่ายังไงคะ "
ภามยิ้มใส่ตาหญิงสาว
" ก็ก่อนที่เราจะไม่ค่อยได้เจอกัน พี่ ... ขอก่อนได้มั้ยครับ "
ชัดเจน เป็นอันคิดถูกต้อง ตรีทิพย์ไม่กล้าสบตาเขาเลย
' อีตาพี่ภาม มาขอกันง่ายๆนี่นะ '
" น้องตรียังไม่ต้องตอบพี่ก็ได้ เรายังมีเวลาอยู่ที่นี่อีก 2 วัน พี่จะรอคำตอบ "
ภามยิ้ม ทุกอย่างมันอยู่ในหัวเขาหมดแล้ว ภายใน 2 วันนี้ เขาจะทำให้น้องยอมเขาให้ได้
ค่ำคืนนั้น เขาจึงหลับไปด้วยความยากลำบาก แม้จะมีความต้องการมากแค่ไหนเขาก็จะไม่บังคับฝืนใจน้องหากน้องไม่ยินยอม
เช้าวันรุ่งขึ้น
ภามตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน เพราะเป็นตำรวจ เรื่องวินัยจึงเป็นสิ่งสำคัญ ตื่นมาวิ่งออกกำลังกาย จากนั้นจึงไปหาอะไรให้คนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายได้ทานในมื้อเช้า
ตรีทิพย์ลืมตาตื่นขึ้นมาจึงไม่พบคนที่นอนอยู่ข้างๆเธอเมื่อคืน เธอจึงลุกนั่งที่ขอบเตียง คิดอะไรเรื่อยเปื่อย
เอาจริงๆเมื่อคืนเธอก็นอนไม่หลับหรอก อาจจะด้วยความไม่ชินกับการมีผู้ชายมานอนข้างๆ ถ้าจะมีก็มีแต่เพื่อนผู้หญิง และมีอยู่คนเดียวนั่นคือลัลนา ที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นอาสะใภ้เต็มตัวแล้ว
กว่าจะหลับตาลงได้ตรีทิพย์นอนครุ่นคิดถึงสิ่งที่เขาพูดกับเธอทั้งคืน
จริงๆไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อใจเขานะ เพราะอย่างน้อยพ่อแม่ก็เห็นชอบทั้งสองฝ่าย ผู้ใหญ่รับรู้และเข้าใจ แต่ ....
' เขาจะคิดว่าเราใจง่ายมั้ยล่ะ '
ภามเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นหญิงสาวนั่งเหม่อลอย เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนเดินเข้ามาหาเธอในระยะกระชั้นชิดแล้ว นี่ถ้าไม่ใช่เขาคงโดนกระทำไปแล้ว
" เหม่ออะไรครับ "
ตรีทิพย์สะดุ้งเพราะเธอกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เธอหลบสายตาเขาที่มองมาอย่างเอ็นดู
" หิวรึยังครับ พี่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว "
" ขนาดมาเที่ยวยังตื่นแต่เช้าเลยนะคะ "
" พี่ชินแล้วครับ อย่าลืมสิว่าพี่เป็นตำรวจ พี่ถูกฝึกเรื่องวินัยตั้งแต่เข้าโรงเรียนตำรวจ "
ถึงว่าสิ ร่างกายเขาถึงได้ดูดีขนาดนี้
" งั้นตรีไปอาบน้ำก่อนนะคะ "
ระหว่างที่ตรีทิพย์เข้าไปอาบน้ำ ภามจึงออกไปเตรียมอุ่นอาหารเช้าอีกรอบ เพื่อให้คนตัวเล็กได้ทานแบบร้อนๆ
ผ่านช่วงเช้า
ภามจึงพาคนตัวเล็กไปที่เกาะแห่งหนึ่ง ไม่ค่อยมีคน สถานที่คือสวยมาก ทั้งวิวทั้งบรรยากาศดีมากๆ
ความสุขของคนตัวเล็กคือสิ่งที่เขาโหยหา เขาชอบที่จะเห็นหญิงสาวยิ้มแบบนี้ในทุกๆวัน เธอจะรู้ตัวมั้ยว่าเวลายิ้มเธอสวยมากขนาดไหน สวยจนเขาไม่อาจละสายตาไปมองคนอื่นได้เลย
ตรีทิพย์ไม่ได้แต่งตัวโป๊ะ เธออยู่ในชุดลำลองขาสั้นสีขาว เสื้อยืดสีชมพูพาทเทล มันขับผิวเธอให้ขาวผุดผ่อง เมื่อไปกระทบกับแสงแดด ท่ามกลางท้องทะเลสีฟ้าคราม ทำให้เธอดูสวยกลมกลืนอย่างบอกไม่ถูก
ตรีทิพย์ชอบทะเล เป็นสิ่งที่เขารู้มาตั้งแต่แรกที่ได้รู้จักเธอ เธอเห็นทะเลปุ๊บจะวิ่งลงน้ำทันทีทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ตรีทิพย์วิ่งลงน้ำทันทีที่เท้าแตะลงพื้นทรายสีขาว
ภามมองอย่างมีความสุข เพราะความสุขของคนตัวเล็กคือความสุขของเขา
ภามตามลงน้ำไปติดๆเพื่อลงไปเล่นน้ำกับเธอ เขาหยอกล้อหญิงสาวซักพักถึงสังเกตว่าเสื้อของเธอพอโดนน้ำแล้วมันบางมากจนเห็นเสื้อในตัวจิ๋ว พอหญิงสาวยืนขึ้นเหนือน้ำ เสื้อก็แนบลู่ลงไปกับสัดส่วนของเธอ ทำเอาภามมองตาค้าง บางอย่างเริ่มพองตัวจนเขาต้องลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ และสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อควบคุมอารมณ์
" เย็นแล้ว พี่ว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ "
" ค่ะ "
ตรีทิพย์ลุกขึ้นจากน้ำอย่างว่าง่าย โดยไม่ทันระวังว่าเสื้อเธอมันบางมาก ภามจึงถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกเพื่อให้หญิงสาวใส่ทับไว้
- ผู้เขียน
