เสน่ห์รัก .. ผู้กองร้าย

บ้าก็บ้ารักน้องตรี

หลายวันผ่านไป

ภูวรินทร์ที่หายไปเพื่อสืบเรื่องของเสี่ยแสน เดินหน้าตั้งมาหาภามที่ห้องทำงาน

" ผู้กองครับ ได้เรื่องแล้วครับ "

" ว่าไง "

" ไอ้เสี่ยแสนมันไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก แต่มันมีน้องสาวคนนึงน้องสาวมันตายไปหลายปีแล้วก่อนตายน้องสาวมันฝากให้ไอ้เสี่ยแสนดูแลูกสาวคนเดียว แล้ว .... ลูกของน้องสาวมันก็คือ .... "

แทนคำตอบ ภูวรินทร์วางแฟ้มประวัติของเสี้ยแสนลงตรงหน้าเขา ภามรีบเปิดดูด้วยความอยากรู้ทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองลูกน้องด้วยสีหน้าตกใจ และเริ่มวิตกกังวล

!!!!!!?????

..............

ภามกลับไปที่บ้านหลังจากคุยเรื่องของเสี่ยแสนกับภูวรินทร์เสร็จ จัดการวางแผนทุกอย่างโดยมีคุณพ่อให้คำปรึกษา และตัดสินใจว่าควรจะทำอะไรซักอย่าง

ตกเย็นวันศุกร์ภามจึงขับรถไปรับตรีทิพย์ที่โรงเรียน

โดยไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า ทำเอาตรีทิพย์อดแปลกใจไม่ได้เพราะช่วงนี้เขายุ่งมากแทบไม่ได้เจอหน้ากันเลย แต่ลึกๆก็แอบดีใจไม่น้อย

" พี่มารับครับ "

ตรีทิพย์มองการแต่งตัวของเขาที่แปลกกว่าทุกวัน เขามาในชุดลำลองสบายๆ

" พี่ภามไม่ได้ทำงานเหรอคะ "

" พี่ลา เดี๋ยวให้ไอ้ภูเอารถไปเก็บ พี่บอกคุณพ่อกับคุณแม่น้องตรีแล้ว "

" ไปไหนค่ะ ทานข้าว ช็อปปิ้ง "

ภามยิ้ม ส่ายหน้านิดๆ

" ไปเสม็ด "

" ห๊ะ !!! แต่ตรีไม่ได้เอาชุดมา "

" คุณอาน้ำทิพย์เตรียมไว้ให้แล้ว "

พูดหน้าตาเฉยนึกจะให้ไปก็มายัดเยียดให้ไปไม่ถ่งไม่ถามกั่นซ๊ากคำ

ตรีทิพย์มองอย่างไม่ค่อยเชื่อ

" เดี๋ยว ... ขอตรีโทรถามม๊าก่อน "

ภามจึงปล่อยให้ตรีทิพย์โทรศัพท์คุยกับอาน้ำทิพย์

" ม๊า ... ม๊าให้ตรีไปเสม็ดกับพี่ภามเหรอ "

( พอดีพี่เค้ามาขออนุญาตกับม๊า ม๊าเห็นว่าตรีทำแต่งาน อยากให้ไปพักผ่อนบ้างเลยอนุญาต "

" แล้วม๊าไม่คิดจะถามตรีหน่อยเหรอ "

( ถามทำไม เราชอบทะเลม๊ารู้ว่าเราต้องชอบ เที่ยวให้สนุกนะลูก )

" ม๊า ... ม๊า "

ตึ๊ด! ตึ๊ด! ตึ๊ด! ตึ๊ด!

" คุยเสร็จแล้วใช่มั้ยครับ ไปครับ "

" พี่ภามกับม๊าคิดจะทำอะไร อยากให้หมั้นตรีก็หมั้นให้แล้ว แต่นึกอยากทำอะไรก็ทำกับตรีแบบนี้ตรีว่ามันไม่แฟร์ "

ภามจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเศร้าสลด เป็นแผนเรียกร้องความสนใจอย่างหนึ่งที่คุณอาน้ำทิพย์แนะนำมา ตรีทิพย์เป็นคนขี้สงสาร และมักจะใจอ่อนทุกครั้งที่เจอสายตาสำนึกผิด

" พี่ขอโทษครับถ้ามันทำให้น้องตรีไม่พอใจ "

ได้ผล ตรีทิพย์มีท่าทีอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

" ไปกี่วันคะ "

ภามแอบยิ้ม

" 3 วันเองครับ "

" ก็ดีเหมือนกัน ไปพักผ่อนบ้างก็ดี "

" งั้นไปกันครับ "

ภามรีบจับมือคนตัวเล็ก กึ่งลากกึ่งจูงไปที่รถเหมือนกลัวว่าน้องจะเปลี่ยนใจ เขาจับคนตัวเล็กยัดเข้าไปในรถ ส่วนตัวเขาอ้อมไปนั่งที่คนขับ

ก่อนจะออกรถ หันไปมองคนข้างๆที่ยังคงมึนงงกับสิ่งที่เขาทำ เขามักทำในสิ่งที่หญิงสาวคาดไม่ถึงอยู่เสมอ แต่ก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมตัวเองถึงยอมเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทั้งที่ปากบอกว่าเกลียดเขานะนั่น

" คาดเข็มขัดสิครับ "

ตรีทิพย์ยังคงนิ่งเฉย จนภามต้องเอี้ยวตัวไปดึงสายเบลล์มาคาดให้ กลิ่นกายสาวลอยแตะจมูก หน้าก็ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกัน ใกล้จนตรีทิพย์ออกอาการเขิน

ภามสูดลมหายใจเข้าเหมือนกำลังเก็บอารมณ์ความรู้สึกที่มันเริ่มก่อตัวเอาดื้อๆตอนนี้

ภามขับรถหลายชั่วโมงพาตรีทิพย์มาจนถึงรีสอร์ทติดทะเลในสภาพที่คนข้างๆหลับมาตลอดทาง ภามหันไปมองอย่างเอ็นดู

ผู้หญิงคนนี้ดึงดูดสายตาเขาทุกครั้งที่มอง ไม่ว่าเธอจะอยู่ในอิริยาบทไหน ชุดไหน เธอสวยน่ารักเสมอสำหรับเขา

จุดเริ่มต้นของความรู้สึกนี้ มาจากเขาชอบในความน่ารักสดใส ความมีน้ำใจ แก่นกล้าไม่กลัวใคร ครั้งหนึ่งเธอเคยไล่งูเหลือมตัวเล็กให้เขาตอนที่เขาไปปีนต้นไม้กับเพื่อน เขาถูกเพื่อนทิ้งให้ติดอยู่บนต้นไม้เพราะงูเหลือมตัวหนึ่งมันมาพันอยู่ใต้ต้น เขากลัวจนไม่กล้าลงมา วันนั้นเขาพยายามตะโกนให้คนช่วยแต่ไม่มีใครได้ยินเขาซักคน บังเอิญตรีทิพย์ผ่านมา เขาจึงตะโกนเรียก ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆอยู่เลย แต่เธอกล้าหาญมาก เด็กสาวใช้ไม้ไล่งูให้ไปพ้นๆ เขาจึงลงมาได้ พอลงมาได้เด็กสาวก็หายไปแล้ว

ที่ตรีทิพย์บอกว่าเขาให้เพื่อนมาแกล้งเธอ จับล็อกแขนล็อกขาแล้วเอาขนมปังยัดปาก นั่นเขาไม่รู้เรื่อง แต่ไอ้พวกเพื่อนเขามันอ้างชื่อเขาว่าเขาให้มาแกล้งเธอ ทำให้ตรีทิพย์เข้าใจเขาผิด หญิงสาวจึงโกรธเกลียดเขาตั้งแต่ตอนนั้น และความโกรธยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาบังเอิญเจอตรีทิพย์กำลังวิ่งหนีสุนัข อารมณ์อยากช่วย เขาจึงหยิบก้อนหินปาไล่สุนัขแต่มันพลาดไปโดนหัวคนตัวเล็กหัวโนจนตรีทิพย์วิ่งร้องไห้กลับบ้าน

แต่ดีว่าที่บ้านเขารู้จักกัน เขาจึงไปบอกพ่อกับแม่ของเขา ซึ่งพ่อกับแม่เขาก็เข้าใจและพาเขาไปอธิบายและขอโทษคุณอาเตชินท์กับคุณอาน้ำทิพย์ ซึ่งท่านทั้งสองก็เข้าใจและไม่ว่าอะไร

จนวันที่เขาย้ายไปเรียนต่อ ก็ไม่ได้เจอและไม่มีโอกาสได้อธิบายอะไรให้หญิงสาวได้เข้าใจ

ภามอุ้มร่างบางลงจากรถ เข้าไปในตัวรีสอร์ท ตรงเข้าไปยังห้องนอนที่เปิดรอไว้แล้ว ก่อนจะได้วางร่างบางลงกับเตียงกว้างตรีทิพย์ก็รู้สึกตัวขึ้นมา

ท่ามกลางความมึนงงว่าเธออยู่ที่ไหนและ ทำไมเขาถึงอุ้มเธอแบบนี้

" พี่ภาม "

ภามได้แค่ยิ้ม จากนั้นจึงค่อยๆวางร่างบางลงกับที่นอน

" พี่เห็นน้องตรีหลับสบายเลยไม่อยากปลุก หิวมั้ยครับ "

" หิวค่ะ "

" พี่ให้แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว "

ตรีทิพย์เดินออกมาพร้อมกับชายหนุ่ม โต๊ะถูกจัดวางอย่างสวยงาม อาหารถูกจัดอย่างปราณีต ตรีทิพย์เองก็คงจะมึนๆงงๆแหละว่าเขาคิดจะทำอะไร อยู่ๆก็ลากเธอมาที่นี่ เหมือนจัดเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้า

ตรีทิพย์นั่งทานอาหาแบบงงๆ ความหิวกระมังที่ทำให้รู้สึกว่าอาการตรงหน้า โครตอร่อยเลย

" ทานเยอะๆนะครับ "

ภามยิ้มเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนั่งทานแบบเอร็ดอร่อยและไม่พูดไม่จา

หลังทานอาหารเสร็จตรีทิพย์เข้าอาบน้ำและแต่งตัวด้วยชุดที่ม๊าเตรียมไว้ให้ ไม่ได้โป๊ะ มันก็ชุดนอนปกตินี่แหละ แต่ที่มันไม่ปกติ เพราะคนตัวโตมานอนอยู่บนที่นอนด้วย เธอนั่งลงบนที่นอนก่อนจะหันไปถาม

" พี่ภาม .... ไม่กลับห้องเหรอคะ "

" กลับห้องอะไรครับห้องนอนมีอยู่ห้องเดียว "

ทำเอาตรีทิพย์เด้งลุกจากที่นอน

" หมายความว่าไงคะ คงไม่ได้จะบอกให้นอนด้วยกันหรอกนะคะ "

" ห้องนอนมีห้องเดียวก็ต้องนอนด้วยกันสิครับ "

" ไม่ได้ !!! "

" ทำไมจะไม่ได้ "

" มันไม่งาม "

" อะไรคือไม่งามครับ เราเป็นคู่หมั้นกันนะ "

" ก็แค่คู่หมั้น ยังไม่ได้แต่งซักหน่อย "

" ถ้าอยู่ก่อนแต่งจะเป็นไรไปครับ เพราะยังไงก็ต้องแต่งอยู่แล้ว "

ภามพูดจบก็ดึงคนตัวเล็กลงมากอดรัด ตรีทิพย์พยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนแข็งแรงนั้น

" พี่ภาม บ้าเหรอ "

" บ้าก็บ้ารักน้องตรีนี่แหละ "

" พี่ .. ปล่อย !!!"

แต่เหมือนสิ่งที่ชายหนุ่มพูดจะพึ่งเขาไปในโสตประสาท ตรีทิพย์ชะงัก มองหน้าเขาเหมือนเป็นคำถาม

!!!!!!! ???

" พี่ภามว่าอะไรนะ "

ภามยิ้ม

" พี่บอกว่าพี่รักน้องตรี "

ภามยังคงยิ้มตามแบบฉบับหนุ่มอารมณ์ดี หน้าทะเล้นแบบนี้มั้งที่ทำให้ตรีทิพย์คิดว่าเขาจะแกล้งเธอ