เสน่ห์รัก .. ผู้กองร้าย

คิด วิเคราะห์ แยกแยะ

หลังส่งตัวเจ้าสาว ตรีทิพย์กลับมาที่บ้านพร้อมพ่อกับแม่ ก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำนอน ถูกผู้เป็นพ่อเรียกไว้ซะก่อน

" พรุ่งนี้บ้านนั้นเค้าจะมาทานข้าวเย็นที่บ้าน พรุ่งนี้ตรีว่างใช่มั้ยลูก "

" เอ่อ ... ค่ะ ตรีขอขึ้นไปอาบน้ำนอนนะคะ ตรีง่วงแล้ว "

พูดจบตรีทิพย์ก็เดนขึ้นห้องไป ซึ่งคุณเตชินทร์ไม่ได้ท้วงติงอะไรเพราะเห็นว่ามันก็ดึกแล้ว

ตรีทิพย์หลบเข้ามาในห้อง พลางครุ่นคิด เธอไม่อยากเผชิญหน้ากับตานั่นเลย

' เอาไงดีวะ '

ครุ่นคิดอยู่ซักพัก ก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงส่งข้อความไปหานัตตี้

TreeTip : พรุ่งนี้แกโทรหาฉันหน่อยนะ ซัก 8 โมงก็ได้

Nutty : Why ?

TreeTip : เดี๋ยวค่อยเล่า ทำตามที่บอก

Nutty : ( สติ๊กเกอร์โอเค )

.............

ด้านภามที่กลับมาที่บ้านพร้อมพ่อกับแม่โดยมีเขาเป็นสารถีขับรถให้

" หึ ยิ้มไม่หุบเลยนะลูกชาย "

" ครับคุณพ่อ "

" หนูตรีผิดกับเมื่อก่อนเลยนะคะคุณ สวยน่ารักขึ้นเยอะมาก ดูท่าลูกชายเรานี่จะหลงไม่ใช่น้อยเลยนะ ถึงขนาดรับช่อดอกไม้ไปยัดใส่มือเค้าได้ "

ภามได้แต่ยิ้ม เขาไม่คิดว่าแม่จะเห็น มันเป็นความบังเอิญที่ลงตัว เพราะช่วงที่เขากำลังเดินตามตรีทิพย์ไปไม่ห่างกันมากนัก อยู่ๆช่อดอกไม้ก็ลอยมาทางเขา และด้วยความชำนาญ เขาก็ยื่นมือออกไปรับได้พอดิบพอดี และเอาไปยัดใส่มือตรีทิพย์โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

.........

เช้าวันรุ่งขึ้น

ตรีทิพย์ลงมาแต่เช้า เพื่อทานอาหารกับพ่อแม่เป็นปกติ เพียงไม่นาน เสียงโทรศัพท์ของตรีทิพย์ก็ดังขึ้นตามเวลานัดเป๊ะ ตรีทิพย์รับสายทันที

" ว่าไงตี้ "

( เอ่อ ... )

" อ๋อๆ เคๆ ด่วนมากเลยเหรอ ได้ๆจะไปเดี๋ยวนี้ "

ตรีทิพย์วางสายทันที หันไปพูดกับพ่อและแม่

" ตรีมีธุระด่วน ตี้มันบอกให้ไปที่มหา'ลัย น่าจะเรื่องที่จะไปฝึกสอนด้วยค่ะ คงจะไปทั้งวัน ตรีไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ "

" ตรี แล้วจะกลับมาทันอาหารเย็นมั้ยลูก "

" ไม่รู้เลยค่ะม๊า แต่จะพยายามกลับมาให้ทันนะคะม๊า ตรีไปนะคะ "

ตรีทิพย์ขึ้นไปด้านบน เข้าไปในห้อง ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะไปอาบน้ำแต่ตัวอย่างอารมณ์ดี

ด้านนัตตี้พอตรีทิพย์วางสายไปแล้ว เธอยังถือสายค้างไว้ด้วยความงงงวย หลังจากตรีทิพย์รับสาย นัตตี้พูดได้แค่ 'เอ่อ' แล้วไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ทำเอานัตตี้งงๆมึนๆ เพราะได้ยินตรีทิพย์พูดอยู่คนเดียว แล้วก็วางสายไปเฉยๆ

" อะไรของมันวะ "

ด้านตรีทิพย์แต่งตัวเสร็จเตรียมจะออกไปข้างนอก เห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ผ่านการเข้าหอมาหมาดๆยืนพลอดรักกันอย่างหวานฉ่ำ อดที่จะแซวไม่ได้

" อะแฮ่ม !!! หวานในห้องก็พอค่ะ หวานเรี่ยราดมดจะขึ้น "

ตรีทิพย์เห็นลัลนาหน้าแดง มีสีหน้าเขินอายอย่างเห็นได้ชัด เธอยิ้ม ดีใจที่เห็นเพื่อนรักมีความสุข

" แล้วเราจะออกไปไหน "

เตโชถามเมื่อเห็นหลานสาวแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก และยิ่งแปลกใจเมื่อหลานสาวจุ๊ปากบอกให้รู้ว่าเรื่องนี้เราจะรู้กันแค่นี้

" ตรีจะไปหานัตตี้ วันนี้ป๊านัดตาผู้กองนั่นมาที่บ้าน ตรีไม่อยากเจอ "

ทำเอาลัลนาแปลกใจ

" ทำไมล่ะ "

" ตรีเกลียด เป็นความเกลียดที่สั่งสมมาตั้งแต่เด็ก ลัลไม่รู้หรอกว่าตานี่แกล้งตรีไว้เยอะมาก "

" ระวังนะ เค้าว่าเกลียดสิ่งใดจะได้สิ่งนั้น "

ลัลนามองเพื่อนอย่างเป็นห่วง เธอไม่อยากให้เพื่อนคิดแบบนั้นเลย เพราะดูแล้วผู้กองภามก็เป็นคนดีอยู่นะ

" ไม่มีทาง เกลียดก็คือเกลียด แล้วป๊าก็บังคับตรีไม่ได้ด้วย ไปนะ เดี๋ยวป๊ามาจะหนีไม่ทัน "

พูดจบตรีทิพย์จึงเดินไปขึ้นรถขับออกไปเองโดยไม่มีคนขับ

ตรีทิพย์ขับรถไปหานัตตี้ที่คอนโด ซึ่งนัตตี้ที่รู้ว่าตรีทิพย์กำลังมา ก็เปิดประตูรอไว้อยู่แล้ว ในขณะที่ตัวเองเข้าไปอาบน้ำ

ตรีทิพย์ที่มาถึงแล้วจึงเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ต้องขออนุญาตเพราะรู้กันอยู่แล้ว นั่งเล่นโทรศัพท์รอจนกระทั่งนัตตี้ออกมาจากห้องน้ำ

" ว่าไงแก พูดๆๆๆอยู่คนเดียวแล้วก็วางสายไปเฉยๆเนี่ย คืออะไร "

ตรีทิพย์ทำหน้าเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด

" พอดีมีคนไม่ชอบหน้าจะมาบ้านน่ะ "

" ใครวะ "

นัตตี้ทำหน้าสงสัย ถามด้วยความอยากรู้จริงๆ

" ก็อีตาพี่ภามน่ะสิ "

" พี่ภาม ผู้กองภามอ่ะนะ คนที่ไปงานแต่งยัยลัลเมื่อคืนป่ะ สูงๆ หล่อๆ ล่ำๆ ผิวขาวๆอ่ะนะ "

" เออ "

" ว้ายยยยย!! นังตรี แกนี่มันโง่อะไรอย่างนี้ พี่ภามอะไรของแกน่ะออกจะหล่อขนาดนั้นทำไมไม่ชอบห๊ะ ตาถั่วรึไงนะ "

" ใครจะชอบก็ชอบไปสิ ฉันไม่ชอบนี่ "

" นี่ถามจริง แกจะเกลียดอะไรเค้าขนาดนั้นยะ "

" ตี้ แกไม่เข้าใจหรอก ความทรงจำอันเลวร้ายน่ะ ตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตานั่นให้เพื่อนจับล็อคแขนล็อคขาแล้วเอาขนมปังมายัดปากฉันจนอ้วก แถมยังเคยปาก้อนหินโดนหัวฉันจนโนทั้งที่ฉันกำลังวิ่งหนีหมา พอฉันโต้ตอบแรงๆก็ไปฟ้องแม่ จนโดนแม่ดุ แกไม่เป็นฉันแกไม่เข้าใจหรอก "

นึกถึงตอนนั้นตรีทิพย์ก็ยิ่งเกลียดเขา ภามมักหาโอกาสแกล้งเธอตลอดจนเธอต้องคอยหลบหน้าภาม

" แล้วแกจะกลับตอนไหน "

ตรีทิพย์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

" แกรังเกียจฉันเหรอ ทำไมอ่ะ ฉันเป็นเพื่อนแกนะเว้ย แง~~ "

" โอ้ย อีบ้า แค่ถามจะดราม่าทำไม ฉันหมายความว่าถ้าแกไม่รีบกลับก็จะได้ออกไปเดินเล่น ช็อปปิ้งแล้วก็หาอะไรกินกัน "

ตรีทิพย์ยิ้มออก

" เอาสิ ไปๆ "

ท่าทีที่เปลี่ยนไปแบบทันทีทันใด ทำเอานัตตี้ผวา

" แกนี่น่ากลัวกว่าที่ฉันคิดนะ เหมือนคนบ้ายังไงอย่างงั้นเลย "

ตีทิพย์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

" โทรตามไข่หวานกับอิงดาวมาด้วยสิ "

" ไอ้ดาวมันกลับบ้าน ไอ้หวานน่าจะไปเที่ยวกับที่บ้านน่ะ "

" ว้า งั้นไปกัน 2 คนก็ได้ ไปกินชาบูกัน วันนี้ฉันเลี้ยงตอบแทนแกดีมะ "

" พูดจาน่าฟังนี่เราอ่ะ ต่อไปจะได้ร่วมงานกันอย่างราบรื่น "

สองเพื่อนซื้มองหน้ากันแล้วหัวเราะก่อนจะพากันออกไปเที่ยวเล่นตามประสาเพื่อนสนิท

ทั้งตรีทิพย์และนัตตี้พากันมานั่งกินชาบูในห้างโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครคนหนึ่งกำลังมองเธอกับนัตตี้ไม่วางตา

ภาม ... ที่ออกมาซื้อของกับแม่ที่ห้าง เพราะเย็นนี้ตั้งใจจะไปทานอาหารเย็นที่บ้านของเตชินทร์เพื่อกระชับสัมพันสองครอบครัว จึงพากันมาเลือกซื้อของเพื่อเอาไปฝากครอบครัวเตชินทร์

ภามยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ก็เห็นว่าเป็นเวลาบ่ายสามโมง แต่ตรีทิพย์กลับมานั่งทานชาบูกับเพื่อน และจากที่ดูอากัปกิริยาของเพื่อน ภามก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเพื่อนของตรีทิพย์คงจะไม่ใช่ผู้ชายแท้แน่นอน การมาทานชาบูช่วงเวลานี้นั่นก็หมายความว่าเธอคงไม่กลับไปทานอาหารที่บ้านแน่ๆ ภามครุ่นคิดซักพักก็แน่ใจว่า ตรีทิพย์ คงจะกำลังหลบหน้าเขาเหมือนที่ผ่านมา

( แหม่ พระเอกของไรท์ สมเป็นผู้กอง รู้จัก คิด วิเคราะห์ แยกแยะ ซะด้วย )

สมองอันชาญฉลาดกำลังประมวลผล ก่อนจะยกยิ้มร้ายที่มุมปาก ถ้าจะจัดการเด็กดื้อมันก็ต้องเริ่มจากค่อยๆพูด

" คุณแม่ครับ พอดีเจอเพื่อน คุณแม่เลือกซื้อของไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา "

" จ๊ะลูก "

ภามผละจากผู้เป็นแม่ เดินเข้าไปในร้านที่ตรีทิพย์นั่งอยู่กับนัตตี้

" สวัสดีครับน้องตรี "

ตรีทิพย์ที่อ้าปากกำลังจะงับหมูชิ้นโต ก็ต้องเป็นอันอ้าปากค้าง หมูที่คีบมาหล่นลงไปในจานรอง มองคนที่ยืนอยู่ตาค้าง

" นี่ .... มะมาได้ไงอ่ะ "

แต่ภามกลับยิ้มหวาน

" สวัสดีครับเพื่อนน้องตรี มาทานชาบูไม่ชวนพี่ แต่ที่พี่จำได้เนี่ย วันนี้พ่อกับแม่พี่มีนัดจะไปทานข้าวเย็นที่บ้านน้องตรีนะ ครับ แต่น้องตรีมานั่งทานชาบูแบบนี้ไม่ให้เกียรติคุณพ่อคุณแม่พี่เลยนะครับ "

ตรีทิพย์หน้างอทีโดนสั่งสอนซึ่งๆหน้า

" ไอ้พี่ ... "

ไม่มีคำพูดต่อจากนี้เมื่อตรีทิพย์เจอเข้ากับสายตาดุๆของภามที่บ่งบอกว่า จะบอกแม่เธอแน่ๆ

" ก็ ... ก็ตรีหิวนี่ "

" งั้นก็แค่รองท้องพอ ที่เหลือไปทานที่บ้านครับ "

" แต่ .... "

" โกหกผู้ใญ่ไม่ดีนะครับ "

ตรีทิพย์ทำหน้าเหมือนขอความช่วยเหลือจากนัตตี้ แต่ดูเหมือนนัตตี้ก็จนปัญญา

" ฉันว่า แกกลับไปทานข้าวต่อที่บ้านเถอะ ผู้กองเค้าก็พูดถูกนะ ผู้ใหญ่เค้านัดกันแล้ว ยังไงแกก็เป็นเด็กนะ "

เด็กอะไรเล่า นี่เรียนจบแล้วนะ กำลังจะได้ทำงานเดือนหน้านี้แล้วเนี่ย

ตรีทิพย์จำใจต้องไปกับภามแต่ระหว่างนั้นเธอก็คิดว่าจะทำยังไงให้หลุดจากตานี่ เธอจึงตั้งใจจะแยกออกมา แต่ถูกภามเรียกไว้

" จะไปไหนครับ "

" ตรีเอารถมา "

" เดี๋ยวพี่ไปด้วย แต่ต้องไปหาคุณแม่ก่อน "

ภามรู้ทันเธอ เขาไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆหรอก ทำเอาตรีทิพย์หน้างอแล้วงออีก