หน้าตาดูเป็นธรรมชาติดี
1512 คำ
ภามพาตรีทิพย์เดินไปหาแม่เขาที่กำลังเดินซื้อของโดยมีออด สาวใช้คอยช่วยหยิบจับและช่วยถือของอยู่
" คุณแม่ครับ ดูสิครับว่าผมเจอใคร "
คุณปานวาดหันไปชำเลืองมองถึงกับยิ้มดีใจ
" อ้าวหนูตรี มาซื้อของเหมือนกันเหรอลูก "
" สวัสดีค่ะคุณป้า พอดีตรีมาซื้อของกับเพื่อนน่ะค่ะ "
" เหรอจ๊ะ แล้วเพื่อนไปไหนซะล่ะ "
" เอ่อ .. คือ "
" กลับไปแล้วครับคุณแม่ พอดีเพื่อนน้องตรีมีธุระเลยกลับก่อน น้องตรีกำลังจะกลับไปรอคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านพอดีครับ ผมเลยว่าจะไปพร้อมน้องตรี คุณแม่ซื้อของกับออดได้มั้ยครับ "
" ได้จ๊ะ ไปเถอะลูก "
เป็นโอกาสที่ลูกชายเธอจะได้อยู่กับหนูตรี มีหรือที่เธอจะไม่อนุญาต
ตรีทิพย์ยิ้มแห้งๆ ไม่อาจต่อคำอันใดต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ เพราะถูกสั่งสอนมาดี จำต้องน้อมยอมรับแบบขัดไม่ได้
ตรีทิพย์เดินมาที่รถโดยมีภามเดินตามมาติดๆ พอถึงรถภามก็แบมือตรงหน้าหญิงสาว ทำเอาตรีทิพย์แปลกใจ
" อะไรคะ "
" กุญแจรถครับ เดี๋ยวพี่ขับเอง "
ตรีทิพย์ขี้เกียจต่อคำ คิดว่าดีเหมือนกันมีคนขับรถให้ แต่นึกอยากจะแกล้งเขา เมื่อเธอยื่นกุญแจให้เขาแล้ว เธอก็อ้อมไปนั่งข้างหลัง นั่งเป็นคุณหนูหน้าตึง
ภามมองแล้วยิ้ม รู้ทันทีว่าหญิงสาวกำลังต่อต้านเขา ภามมองอย่างใจเย็น ไม่ได้ถือสาหาความ เขาขับรถออกไปทันที เป้าหมายคือบ้านของตรีทิพย์
เมื่อถึงบ้านของตรีทิพย์ ภามลงมาเปิดประตู และทำท่าผายมือเหมือนพนักงานต้อนรับยังไงอย่างนั้นเลย
" เชิญครับคุณผู้หญิง "
ตรีทิพย์เดินหน้าตึงลงมา จากนั้นก็เดินเข้าบ้าน ในขณะที่ภามยิ้มอยู่ตลอดเวลา เมื่อเข้ามาในบ้านก็เจอกับผู้เป็นพ่อนั่งดูข่าวอยู่ในห้องรับแขก
" กลับมาแล้วเหรอลูก อ้าวผู้กอง ทำไมมาด้วยกันได้ละครับเนี่ย นั่งก่อนๆ "
" สวัสดีครับคุณอา ขอบคุณครับ "
" แล้วไปยังไงมายังไงถึงมากับยัยตรีได้ล่ะเนี่ย "
" บังเอิญเจอน่ะครับ เลยขอติดรถน้องตรีมา "
" เออๆ ดีๆ วันนี้น้ำทิพย์เข้าครัวเองเลยนะ "
พูดถึงตรงนี้น้ำทิพย์ก็เดินออกมาจากในครัวเพราะได้ยินเสียงคุยกันของสามี
" ใครมาคะคุณ อ้าว ผู้กอง มาแล้วเหรอคะ "
" สวัสดีครับน้าทิพย์ "
" จ๊ะแล้วคุณพ่อคุณแม่ล่ะ "
" เดี๋ยวจะตามมาทีหลังครับ "
" อ่อ น้ากำลังทำต้มยำกุ้งอีกอย่าง รอแป๊บนึงนะ "
" ครับผม "
ภามตอบรับด้วยความเกรงใจ
ตรีทิพย์ยืนหน้าตึง นี่ไม่มีใครสนใจเธอเลย
' ทำไมป๊ากับม๊าเห็นคนอื่นดีกว่าลูกตัวเอง '
" ตรีขึ้นไปอาบน้ำนะคะ "
" รีบลงมานะลูก "
คุณเตชินทร์บอกลูกสาว
ตรีทิพย์ขึ้นไปอาบน้ำและตั้งใจถ่วงเวลานานพอสมควร
ในขณะที่คุณณรงค์เดชและคุณปานวาดก็มาถึงในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา
ทั้งหมดนั่งทานข้าวกันอยู่นาน แต่ก็ยังไม่ปรากฎร่างของตรีทิพย์จนผู้เป็นพ่อและแม่ออกอาการร้อนใจ
" ทำไมตรียังไม่ลงมาอีก เล็ก ไปตามทีซิ "
" ค่ะคุณผู้หญิง "
สาวใช้จึงเดินขึ้นไปตาม
" คุณหนูคะ คุณผู้หญิงให้มาตามค่ะ "
ตรีทิพย์ถอนหายใจแรง
" รู้แล้ว ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ "
อยากให้ลง ก็ลงไปมันทั้งอย่างนี้แหละ
ตรีทิพย์วางไดร์เป่าผมลง หัวยังคงกระเซอะกระเซิงเพราะยังไม่ผ่านการหวี หน้าก็ยังไม่ได้ทาครีมไม่ได้ทำอะไรเลย เรียกว่าสดของแท้
ตรีทิพย์เดินลงมาด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ แต่เมื่อมาถึง ทั้งคุณน้ำทิพย์และคุณเตชินทร์ต่างก็อึ้งจนทำสีหน้าไม่ถูก แต่ภามกลับยิ้มชอบใจ ก็หน้าที่ไม่ได้ถูกแต่งแต้ม ดูเป็นธรรมชาติ มันทำให้หญิงสาวดูน่ารักหน้าเด็กลงไปอีก แม้ผมจะดูยุ่งๆไปบ้างก็เถอะ แต่ก็ยังน่ารักในสายตาเขา
" ตายแล้ว ยัยตรี ทำไมไม่หวีผมให้เรียบร้อยล่ะลูก "
" ตอนพี่เล็กไปตามตรียังไดร์ผมไม่เสร็จนี่คะ เห็นม๊ารีบเลยลงมาเลย สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า "
ถึงจะเหวี่ยงขนาดไหนก็มีมารยาทที่จะทักทายผู้หลักผู้ใหญ่ ภามยิ้ม เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังประชด
" ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอา นี่ก็น่ารักดีนะครับ ดูเป็นธรรมชาติดี "
ตรีทิพย์มองค้อน
" นั่งเถอะลูก น่ารักดีนะคะ ผู้หญิงสมัยนี้ชอบแต่งหน้าจัดยั่วผู้ชาย ตาภามเจอมาเยอะค่ะ บางคนมาหาถึงที่บ้านก็มี เรียกว่าหัวกระไดบ้านไม่เคยแห้งเลยค่ะ แต่ละคนนี่แต่งหน้าจัด ตาภามไม่ชอบเลยค่ะ แบบนี้ก็ดีแล้วจ๊ะลูก "
ทั้งพ่อและแม่ของภามต่างชื่นชมหญิงสาว จนตรีทิพย์ยังแอบงง นี่เธอตั้งใจให้เขาไม่ชอบนะ ทำไมมันกลับกันแบบนี้วะ
ถ้าตรีทิพย์หันไปมองภามซักนิด ก็จะเห็นรอยยิ้มของภามกับสายตาที่มองมาแบบอารมณ์ดีขั้นสุด
ทั้งหมดนั่งทานข้าวกันไปคุยกันไป และจะเห็นได้ว่าทั้งสองครอบครัวคุยกันถูกคอมากเลยทีเดียว คงมีแต่ตรีทิพย์ที่ค่อนข้างสงบปากสงบคำ ไม่พูดไม่จา
" หนูตรีไม่ค่อยพูดเลยนะคะ ตอนเด็กๆออกจะพูดเก่ง "
ตรีทิพย์จึงได้แต่ยิ้มตามมารยาท
" คงจะเขินอยู่นะคะ "
' เขินที่ไหน เบื่อตะหาก '
ตรีทิพย์ไม่รู้เลยว่าทุกอิริยาบทของเธอ อยู่ในสายตาของภามโดยตลอด
" เห็นว่าเป็นครูอนุบาลเหรอลูก ได้งานที่ไหนจ๊ะ "
คุณปานวาดถาม
" โรงเรียนอนุบาลเอกชน PL ค่ะ "
" ไม่ไกลเท่าไหร่เลยนี่คะ ถ้าภามว่างก็ไปรับไปส่งน้องได้ "
" ไม่เป็นไรค่ะ ตรีสะดวกไปเองมากกว่า "
" แต่พี่ก็สะดวกที่จะไปรับไปส่งนะครับ "
" ไม่ต้อง "
" ตรี!!! "
ตรีทิพย์หยุดชะงักทันทีเมื่อผู้เป็นแม่เริ่มมีน้ำเสียงไม่พอใจ
" ไม่เป็นไรครับคุณอา ให้เวลาน้องหน่อยครับ ผมรอได้ ไหนๆก็รอมาตลอดแล้ว "
ตรีทิพย์มองหน้าชายหนุ่ม ที่ตอนนี้ส่งยิ้มละมุนมาทางเธอ
' รอมาตลอด หมายความว่าไงวะ '
ทั้งหมดนั่งคุยกันจนกระทั่งเกือบ 1 ทุ่ม ครอบครัวของภามก็ขอตัวกลับ
" วันนี้สนุกมากเลยค่ะ อาหารก็อร่อยมากด้วย วันหน้าทิพย์ให้พี่โชว์ฝีมือบ้างนะคะ "
" ทิพย์จะรอนะคะคุณพี่ "
" ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณอา "
" ป้ากลับก่อนนะลูก วันหน้า หนูตรีไปทานอาหารฝีมือป้าบ้างนะลูก "
" ค่ะ สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า "
ตรีทิพย์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ และไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ภามเพราะเป็นรุ่นพี่แก่กว่าเธอหลายปี ภามมองแล้วยิ้มเอ็นดู
เมื่อทั้งหมดกลับไปแล้ว ตรีทิพย์ก็ขึ้นไปบนห้อง ผู้เป็นแม่มองตามอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ที่ผ่านมา เธอตามใจลูกมาตลอด แต่วันนี้ ลูกสาวคนเดียวเกือบทำเธอขายหน้า คงต้องคุยกันบ้างแล้วล่ะ
" วันนี้ลูกสาวเราทำตัวไม่น่ารัก คงต้องสอนบ้างแล้วค่ะ "
" เบาๆหน่อยนะ อย่าไปบังคับลูกมาก พ่อภามเค้าก็บอกอยู่ว่ารอได้ "
คุณเตชินทร์ก็อดที่จะเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้
น้ำทิพย์เดินขึ้นไปด้านบนเพื่อคุยกับลูกสาว
เดินขึ้นไปเคาะประตูห้อง
" ตรี แม่ขอคุยด้วยได้มั้ย "
" ค่ะม๊า "
ตรีทิพย์เดินมาเปิดประตู ผู้เป็นแม่จึงเดินเข้ามา นั่งที่เตียงของลูกสาว
" รู้ตัวใช่มั้ยว่าทำตัวไม่น่ารัก "
ตรีทิพย์ก้มหน้างุด
" แม่ไม่ได้บังคับลูกนะ แม่แค่อยากให้ลูกเปิดใจ พี่ภามก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร "
" สำหรับม๊าไม่ใช่ แต่สำหรับตรี ไม่แน่ "
ด้วยคิดถึงสิ่งที่เขาทำกับเธอตอนเด็กจึงทำให้ตรีทิพย์ฝังใจว่าเขามักชอบแกล้งเธอ จนบางทีถึงขั้นทำให้เธอเจ็บตัวก็มี จึงทำให้ตรีทิพย์รู้สึกว่าเขาคือตัวอันตรายสำหรับเธอ
" ม๊าไม่รู้หรอกว่าเค้าทำอะไรกับตรีบ้าง "
" ทำไมแม่จะไม่รู้ "
ตรีทิพย์อึ้ง
" ม๊ารู้เหรอคะ "
" รู้สิ แม่รู้ทุกเรื่องแหละ และแม่ก็เชื่อว่าพี่ภามจะดูแลลูกได้ ตอนนี้ลูกอาจจะไม่สนใจ ก็ไม่เป็นไร แม่ไม่บังคับ แต่แม่อยากให้ลองเปิดใจหน่อย แล้วลูกก็จะเห็นเอง "
น้ำทิพย์เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ตรีทิพย์จมอยู่กับความคิด
' ม๊ารู้ทุกเรื่องเหรอ แล้วม๊ารู้อะไรอ่ะ '
?????
- ผู้เขียน
