แสดงตัว
1390 คำ
รุ่งขึ้น
ตรีทิพย์ไปทำงานตามปกติ และยังคงพบเจอกับอติรุจเป็นปกติในเวลาพักกลางวัน
จนกระทั่งเย็น ในเวลาเลิกงาน อติรุจก็ไปหาตรีทิพย์ที่ห้องเรียน มาหากันทุกเวลาที่ว่าง จนน้ำอดแซวไม่ได้
" แหม คุณครูรุจเนี่ย เช้าถึงเย็นถึงเลยนะคะพักนี้ "
ทำเอาอติรุจยิ้มเขิน แต่ตรีทิพย์ยิ้มเจื่อนๆ
" ก็อยากทำคะแนนดูบ้างครับ "
" แค่ความหล่อคะแนนก็นำโด่งแล้วมั้งคะ สาวๆคงไม่กล้าปฏิเสธความหล่อของคุณครูรุจแน่ๆ "
อติรุจยิ้มแก้มแทบแตกเลยทีนี้ แต่ตรีทิพย์ทำเป็นไม่สนใจ
และอยู่ๆ ทั้งหมดก็ได้ยินเสียงวี้ดว้ายดังมาแต่ไกล จนทั้งหมดสงสัยว่ามีกิจกรรมอะไรทำไมพวกเขาไม่รู้เรื่องเลย
" เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ "
ตรีทิพย์ถามพร้อมกับมองไปทางต้นเสียง
" หล่อมาก "
" ว้าย หล่ออะไรขนาดนี้เนี่ย "
" เค้ามาหาใครน่ะ "
" หล่อจังเลย "
สายตาทุกคู่ในโรงเรียน จับจ้องร่างสูงเป็นตาดียว กันหมด ต่างอยากรู้อยากเห็นว่าเขามาหาใคร
และทุกคนก็หายสงสัยเมื่อร่างสูงเดินเข้าไปหาตรีทิพย์
" พี่มารับครับ "
ภามในชุดผู้กองเต็มยศ ชุดที่ใส่ยิ่งทำให้ความหล่อของเขากระจัดกระจายเรี่ยราด เขาหล่อมากจริงๆ สูง สมาร์ทสุดๆ กำลังส่งยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ให้ตรีทิพย์ น่าแปลกที่มันตกสาวๆได้ตลอดทางที่เขาเดินผ่าน แต่กับคนที่อยากให้ติดกับดันไม่มาหลงเสน่ห์เขาสักนิด
ทุกคนต่างมองตรีทิพย์ด้วยความอิจฉา แต่อติรุจกำลังยืนอึ้ง ความสูงเด่นของภาม กดอติรุจให้กลายเป็นคนตัวเตี้ยไปโดยปริยายด้วยความสูงเพียง 175 แม้แต่ความหล่อ ก็ถูกภามกลบจนมิด แต่ตรีทิพย์กลับไม่ชอบใจเอาซะเลย
" ตรีเอารถมาค่ะ "
ตรีทิพย์พูดแต่มีท่าทีเฉยชา
" รถน้องตรีเดี๋ยวให้ลูกน้องพี่ขับกลับไปไว้ที่บ้านให้ครับ พี่บอกคุณอาแล้วว่าวันนี้จะมารับน้องตรีเอง "
" ตรีกลับเองได้ค่ะ "
เธอหน้าบึ้ง ยังคงดื้อดึง อยากจะวีนใส่คนหน้ามึนอย่างเขาจริงๆ แต่ด้วยหน้าที่การงานและสถานที่ ตรีทิพย์ไม่อยากแสดงกิริยาที่ไม่ดีให้ใครเห็น จึงพยายามพูดกับเขาดีดี
" ไม่ได้ครับวันนี้เราจะไปดูชุดหมั้นกัน คุณแม่สั่งไว้แล้วว่ายังไงวันนี้ต้องพาน้องตรีไปลองชุดให้ได้ ตอนนี้คุณแม่รออยู่ที่ร้าน "
ภามจงใจพูดให้อติรุจได้ยิน แน่ล่ะ เขาต้องได้ยินอยู่แล้ว รวมทั้งพี่น้ำด้วย
" ห๊ะ หมะ หมั้น !!! "
อติรุจถามเสียงสั่น ภามหันไปพูดเสียงเรียบและยังคงยิ้มเย็น
" อ้าว น้องตรีไม่ได้บอกเหรอครับ ไม่เป็นไรครับ ใครบอกก็เหมือนกัน อาทิตย์หน้าจะมีงานหมั้นของผมกับน้องตรี เราจัดกันในครอบครัว มีแขกเหรื่อมาร่วมงานนิดหน่อย ยังไงก็ ขอเรียนเชิญไว้ตรงนี้เลยนะครับ ถ้าคุณว่าง ไปครับน้องตรี ขอกุญแจรถครับ "
ตรีทิพย์ส่งกุญแจรถให้ภามอย่างเสียไม่ได้และเดินไปกับภามแต่โดยดี ทิ้งให้อติรุจทำหน้าแห้งเหี่ยวอยู่ตรงนั้น
" แพ้ตั้งแต่ยังไม่ลงสนามเลย "
อติรุจพูดอย่างหมดแรง ในขณะที่น้ำมองตามร่างภามไปอย่างคนกำลังเพ้อฝัน และพูดออกมาตามความคิด
" ใช่ค่ะ ทั้งความหล่อ ความสูง ความขาว ความล่ำ ทั้งหน้าที่การงาน คุณครูรุจดูดรอฟลงไปเยอะเลยค่ะ "
อติรุจมองน้ำด้วยสายตาไม่พอใจที่น้ำพูดออกมาแบบนั้นทั้งที่ตอนแรกยังพูดอยู่เลยว่าแค่ความหล่อของเขาคะแนนก็นำโด่ง เขาถลึงตาใส่น้ำทำเอาน้ำยิ้มแหย
.................
ภามพาตรีทิพย์มาจนถึงรถที่เขาจอดรออยู่ ข้างๆรถ มีชายหนุ่มหน้าตาจัดว่าดีคนหนึ่ง กำลังนั่งดูดชาเย็นอย่างใจเย็น
" ไอ้ภู เอารถน้องตรีไปจอดที่บ้าน กูโทรบอกคุณอาชินทร์ไว้แล้ว "
" ครับผู้กอง "
ภูเดินไปขึ้นรถของตรีทิพย์ขับออกไป
ภามจึงหันไปพูดกับตรีทิพย์
" ไปครับ "
น้ำเสียงอ่อนโยนและสุภาพ ช่างแตกต่างกับตอนที่เขาคุยกับลูกน้อง
ตรีทิพย์ที่ออกมากับภาม นั่งหน้าตึงอยู่ในรถ เธอแสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจเขา
" โกรธพี่เรื่องอะไรครับ "
" พี่ภามจะพูดเรื่องหมั้นทำไมคะ "
" ก็ต้องเชิญเค้าหน่อยสิครับ นี่พี่ให้เกียรติเพื่อนน้องตรีมากเลยนะ "
" พี่ภามจะแกล้งตรีไปถึงเมื่อไหร่ แกล้งตรีมาตั้งแต่เด็ก ไม่พออีกเหรอคะ ทำถึงขนาดยอมหมั้นกับตรี พี่ภามต้องฝืนใจทำขนาดนี้เลยเหรอคะ "
ถ้าหูไม่ฝาด ตรีทิพย์ว่าเธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจอย่างแรง ก่อนที่ภามจะแฉลบเลี้ยวรถจอดข้างทางแล้วหันมาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
" น้องตรีคิดว่า การหมั้นเนี่ยมันเป็นเรื่องล้อเล่นขนาดจะเอามาแกล้งกันได้เหรอครับ "
ตรีทิพย์มองภามด้วยสายตาหวาดกลัว เวลาเขาดุ เขาดูน่ากลัวมากจริงๆ แต่เมื่อชายหนุ่มรู้ตัวว่าทำให้หญิงสาวกลัว เขาก็เปลี่ยนเป็นสายตาอ่อนโยน
" พี่ไม่อยากทำลายชื่อเสียงคุณอา ไม่อยากทำให้น้องตรีเสียหาย และไม่เคยฝืนใจตัวเอง "
ตรีทิพย์มองภามเหมือนจะค้นหาคำตอบ
' ไม่เคยฝืนใจตัวเองงั้นเหรอ ? '
ในขณะที่ตรีทิพย์กำลังพยายามจะทำความเข้าใจกับคำพูดของเขา ด้วยสีหน้าหวาดหวั่น ภามรู้สึกว่าสีหน้าของหญิงสาวตอนนี้ช่างน่าเอ็นดู และก่อนจะได้ทันหักห้ามใจตัวเองริมฝีของภามก็กดทับลงที่ริมฝีปากบางโดยที่ตรีทิพย์ไม่ทันตั้งตัว เธอช็อค เขาจูบซับปากบางอย่างอ่อนโยนซักพัก ภามก็ผละปากออกอย่างอ้อยอิง
" พี่ไม่เคยฝืนใจตัวเองเลย แม้กระทั่งตอนนี้ "
ภามมองลึกลงในตาเหมือนอยากจะสื่อความนัยว่าเขาคิดยังไง อยากให้รู้ว่าที่ผ่านมาแม้เธอจะเกลียดเขาแต่นั่นมันก็มาจากการกระทำของเขาเอง แต่เขาก็พยายามจะใช้การกระทำนี่แหละทำให้เธอได้เห็นได้เข้าใจความรู้สึกของเขาเอง เพราะด้วยนิสัยของชายหนุ่ม เขาเป็นคนไม่พูดเยอะ แต่จะใช้การกระทำทำให้เห็นมากกว่า
ภามยิ้ม ตรีทิพย์เขินหนัก ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ภามขับรถไปต่อจนกระทั่งถึงร้านตัดชุดที่คุณปานวาดเป็นคนเลือก
" ถึงแล้วครับ "
" มากันแล้วเหรอลูก "
คุณปานวาดถึงขนาดเดินลงมาต้อนรับเอง คิดเอาเถอะ ว่าคุณปานวาดรักตรีทิพย์มากขนาดไหน
ตรีทิพย์เดินลงมาด้วยความเกรงใจ
" ป้าเตรียมเลือกชุดไว้ให้ เป็นชุดไทยสใบสีครีม ไปดูซิว่าลูกจะชอบมั้ย "
ตรีทิพย์เดินไปตามคำชวนของคุณปานวาด
" นี่ ... ชอบมั้ยลูก "
" สวยดีค่ะ "
" งั้นหนูไปลองชุดนี้นะ ถ้าไม่ถูกใจจะได้ดูชุดอื่น "
" ค่ะ "
ตรีทิพย์เดินไปอย่างว่าง่าย เพระความเมตตาของคุณปานวาดที่มีให้เธอมาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ตรีทิพย์รู้สึกเกรงใจไม่น้อย
ตรีทิพย์เข้าไปลองชุด เมื่อออกมาทำเอาภามยิ้มไม่หุบ
' ว่าที่คู่หมั้นเขา ..... สวยจังเลย '
" สวยมั้ยภาม "
คุณปานวาดถาม แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก เธอจึงหันไปมอง ก็พบว่าลูกชายตัวเองยืนอ้าปาก ตาค้างตะลึงในความสวยอยู่แล้ว ผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างล้อเลียน ใช้มือตบปลายคางเบาๆ
" น้ำลายหกหมดแล้วค่ะคุณผู้กอง "
ภามยิ้มเขินกับผู้เป็นแม่ แล้วหันกลับไปมองด้วยสายตาแพรวพราว
" ดูสิ นี่ขนาดยังไม่จัดเต็มนะ ถ้าจัดเต็ม ตาภามคงลากน้องเข้าหอก่อนซะมั้ง "
ตรีทิพย์หน้าแดงกล่ำ เมื่อได้ยินคุณปานวาดพูดแบบนั้น แถมภามก็มองเธอไม่วางตาเลย
- ผู้เขียน
