เพื่อนสนิทของภาม
1506 คำ
หลังจากลองชุดเสร็จ ภามจึงพาตรีไปทานข้าว และที่นี่ภามได้เจอเพื่อนเก่า
" ภาม "
" อ้าว ดาว "
" ไม่เจอกันนานเลย สบายดีเหรอภาม "
" อืม ว่าแต่ดาว มาทำอะไรที่นี่ "
" ดาวออกจากงานที่นู่นน่ะ อยากมาหางานทำที่นี่
พอดีคุณลุงของตรีก็อยู่ที่นี่ด้วย ว่าแต่น้องคนนี้ น้องสาวเหรอ "
แสงดาว คือเพื่อนสมัยเรียนมัถยมของภาม
" คนนี้ว่าที่คู่หมั้นเราเองชื่อน้องตรี น้องตรีครับนี่แสงดาวเพื่อนพี่เอง "
" สวัสดีค่ะ "
ตรีทิพย์ยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้อย่างนอบน้อม เมื่อเงยหน้าขึ้นก็กลับพบกับสีหน้าและแววตาที่ผิดหวังจนตรีทิพย์ชะงักไปครู่หนึ่ง
" คู่หมั้นเหรอ !!!?? ภาม .... มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ "
ตรีทิพย์จับน้ำเสียงสั่นๆของแสงดาวได้ เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเสียใจ
" เดี๋ยวว่างๆเราจะเล่าให้ฟัง ว่าแต่ดาวมากับใคร "
ภามตอบยิ้มๆ ไม่คิดอะไร
" ดาวนัดเพื่อนไว้น่ะ ดาวไปหาเพื่อนก่อนนะ "
แสงดาวมองตรีทิพย์ด้วยแววตาโกรธแค้นแวบนึง ก่อนจะเดินจากไป
" เพื่อนเหรอคะ "
" ครับ เมื่อก่อนพี่เรียนมัถยม พี่เป็นคนเรียนไม่เก่งน่ะ แต่โชคดีที่ได้แสงดาวคอยช่วย เค้าดีกับพี่มากเลยนะ "
ตรีทิพย์รู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักที่ได้ยินภามพูดชื่นชมผู้หญิงคนอื่น ไม่รู้ทำไม
" เค้าดีกับทุกคนใช่มั้ยคะ "
" พี่ไม่รู้นะ แต่กับพี่คือเค้าดีมากช่วยทุกอย่างเลย "
ตรีทิพย์นั่งฟังและคิดวิเคราะห์
' สายตาผิดหวังที่มองพี่ภาม สายตาโกรธเคืองที่มองเราทั้งที่ไม่เคยเจอกัน คงไม่ใช่ว่าแอบชอบพี่ภามหรอกนะ '
" เคยคบกันมั้ยคะ "
" คบแบบไหนล่ะครับ ที่คบก็คบเป็นเพื่อน ไม่เคยคบเป็นแฟน เพราะพี่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย "
ตรีทิพย์เลิกคิ้วสูง
" พี่ภามไม่สนใจผู้หญิง พี่ภามชอบผู้ชายเหรอคะ "
พูดเสียงดังจนคนในร้านหันไปมองเป็นตาเดียวกัน ภามเลิ่กลั่ก รีบลุกไปนั่งคู่กับตรีทิพย์แล้วเอามือปิดปากไว้ พร้อมกับทำปากจุ๊ๆ เป็นสัญญาณบอกให้หยุดพูด ภาพตอนนี้เหมือนภามกำลังกอดตรีทิพย์ไว้และหยอกล้อกันอยู่ แสงดาวที่แอบมองอยู่รู้สึกอิจฉาจนไม่อาจเก็บสายตาไว้ได้ เธอเฝ้ามองด้วยสายตาโกรธแค้น จนอัญชัญเพื่อนที่มาด้วยกันทอดสายตามองตามเพื่อนและถามด้วยความสงสัย
" มีอะไรเหรอ "
" แกจำผู้ชายที่ฉันเคยเล่าให้ฟังได้มั้ย "
" ที่แกแอบชอบเค้าน่ะเหรอ ที่บอกว่าเป็นตำรวจใช่มั้ย "
แสงดาวพยักหน้า
" อย่าบอกนะว่าคนนั้น "
แสงดาวมีสีหน้าเคร่งเครียด
" แล้วนั่นน้องสาวเค้าเหรอ "
" คู่หมั้น "
" อ้าว ไหนแกบอกเค้าไม่เคยมีแฟนไง ไหงมีคู่หมั้นได้ "
" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันก็ยังแปลกใจ ภามกับฉันเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปีฉันไม่เคยรู้เลยว่าเค้ามีแฟนหรือแอบชอบผู้หญิงคนไหน แต่พอย้ายมาอยู่ที่นี่ไม่กี่เดือนเค้าก็มีคู่หมั้นแล้ว เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์ลาออกจากที่เก่าแล้วย้ายตามมาเพื่อหวังจะได้สานสัมพันธ์ให้มันเติบโต แต่กลับมาเจอเค้ามีคู่หมั้นแล้ว "
แสงดาวน้ำตาคลอ
ใช่ ... เธอแอบชอบภามมาตั้งแต่เรียนมัถยม คอยช่วยเหลือเขาทุกอย่างและดีกับเขาทุกเรื่องอย่างที่ไม่เคยดีกับใคร พอจบมัถยมภามก็ไปต่อโรงเรียนตำรวจอย่างที่เขาใฝ่ฝันจนกระทั่งเรียนจบ และสอบติดตำรวจ และด้วยผลงานที่โดดเด่นเขาจึงได้เลื่อนขั้นแต่เธอก็ยังติดต่อไปมาหาสู่เขา เธอแกล้งทำในฐานะเพื่อน แต่แท้ที่จริงเธอแอบชอบเขามาตลอด จนกระทั่งภามทำเรื่องขอย้ายมาที่นี่ และเขาก็รอมานาน .. นานมาก ภามเคยพูดว่าอยากย้ายมาที่นี่ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นที่นี่
" แกจะเศร้าทำไมวะ ก็แค่คู่หมั้น สมัยนี้ต่อให้แต่งงานเป็นผัวเมียกันมันก็เลิกกันได้ นับประสาอะไรกับแค่คู่หมั้น อีกอย่างลุงแกก็เป็นคนมีอิทธิพลที่นี่นะ แกจะสนใจทำไม "
แสงดาวมองหน้าเพื่อน
' เออเนอะ ก็แค่คู่หมั้น หมั้นได้ก็ถอนหมั้นได้ '
" ก็จริงนะ "
ไหนๆก็ลงทุนลาออกจากที่เก่าเพื่อเขาแล้ว เธอควรได้อะไรกลับมาจากการทุ่มเทเพื่อเขามาตลอด
.............
ภามขับรถมาส่งตรีทิพย์ที่บ้าน ก่อนหญิงสาวจะลงจากรถ ภามดึงเธอไว้
" พรุ่งนี้พี่มารับ "
" ตรีมีรถ "
" แต่พี่จะมารับ ช่วงนี้พี่ว่าง มารับไปส่งได้ "
ตรีทิพย์ไม่พูดอะไร เปิดประตูลงจากรถไปทันที
ภามมองตามแล้วยิ้มก่อนจะขับรถออกไป
.............
รุ่งขึ้น ภามก็มารอเธอแต่เช้า เพราะกลัวว่าเธอจะหนีไปก่อน เขาจึงรีบมาจนผู้เป็นพ่ออดที่จะแซวไม่ได้
" มาแต่เช้าเลยนะครับ "
" ก็กลัวรถจะติดเดี๋ยวน้องตรีจะไปสายครับเลยรีบมา "
" ไม่ใช่ว่ากลัวน้องจะหนีไปทำงานก่อนหรอกเหรอ "
ทำเอาภามยิ้มเขินในความรู้ทันของผู้อาวุโส
ซักพักตรีทิพย์เดินลงมา แต่ต้องชะงักเมื่อภามมารอเธออยู่ก่อนแล้ว กุญแจรถในมือถูกซ่อนไว้ด้านหลังอย่างไว แต่ไม่ไวเท่าสายตาของภามที่มองมาอย่างรู้ทัน
เป็นไปตามคาด เธอดื้อดึงจะไม่ไปกับเขา
" พี่บอกว่าจะมารับไงครับ เอากุญแจมาครับ "
ตรีทิพย์หันไปหาผู้เป็นพ่อ ส่งสายตาขอความช่วยเหลือ แต่ผู้เป็นพ่อกลับทำเป็นดูข่าวเสียอย่างงั้น
ตรีทิพย์จึงจำเป็นต้องส่งกุญแจรถให้ภาม แล้วเดินหน้าตึงไปขึ้นรถภามที่จอดรออยู่หน้าบ้าน ภามที่ไม่ได้ถือสา กลับยิ้มด้วยความเอ็นดู
ภามขับรถมาส่งตรีทิพย์ถึงโรงเรียน ไม่พอ เขายังเดินถือกระเป๋าให้แล้วไปส่งเธอถึงหน้าห้องเรียนที่เธอสอน ตรีทิพย์เดินตัวแข็ง พยายามเดินเร็วๆ และทิ้งช่วงให้ห่างจากชายหนุ่มมากหน่อย เพราะต้องเดินผ่านสายตานับสิบคู่ที่มองมาอย่างสนใจ
ก็คนข้างหลังที่สูงโดดเด่นซะขนาดนี้ ทั้งหน้าตาและเครื่องแบบเต็มยศที่สวมใส่ ดึงดูดสายตาผู้พบเห็นได้เป็นอย่างดี แต่ภามไม่ได้สนใจ เพราะเขาชินกับการตกเป็นเป้าสายตามานานแล้ว
" กระเป๋าครับ "
ภามยื่นกระเป๋าให้ตรีทิพย์หลังจากเดินมาส่งถึงหน้าห้องแล้ว ซึ่งตรีทิพย์ก็รับมาแล้วรีบเดินเข้าห้องเพื่อหลบสายตาคนข้างนอก ทำเอาภามยิ้มขำ กับท่าทีของคนตัวเล็กนี่ มีแต่คนอยากเดินกับเขาทั้งนั้นแหละ คงมีแต่ตรีทิพย์นี่มั้งที่อายเวลาเดินคู่กับเขา
ภามขับรถไปที่ทำงานของเขาอย่างอารมณ์ดี เดินลงมาก็ยิ้มทักทายลูกน้องทุกคนที่ทักทายเขา จนลูกน้องยังแปลกใจทั้งโรงพักคงมีแต่ภูวรินทร์เท่านั้นที่พอจะรู้ว่าลูกพี่เขาเป็นอะไร
" รู้สึกลูกพี่ผมจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะครับ "
ภามไม่ตอบ มีแต่สีหน้าที่พยายามกลบเกลื่อนรอยยิ้มบนใบหน้า แต่เหมือนว่าความสุขมันปริ่มจนล้นทะลัก เก็บเท่าไหร่ก็ไม่มิด
" ไอ้ภู ถ้าวันนี้ว่าง ไปคอยเฝ้าสังเกตการณ์ที่โรงเรียนอนุบาลหน่อย "
" ไม่มีปัญหาครับลูกพี่งานเสร็จน่าจะบ่ายๆ "
เสียงเคาะประตูก็ดึงความสนใจของทั้งสองคน
" ผู้กองครับ มีคนมาหาครับ "
ภามตอบรับทันทีเพราะว่างอยู่
" ให้เค้าเข้ามา "
ร่างสวยเดินเข้ามาในห้อง สวนกับภูวรินทร์ที่มองตามร่างบางนั้นขณะที่เดินสวนออกมา
" ภาม "
" อ้าว ดาว รู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่ "
แสงดาวยิ้มหวาน
" ไม่เห็นจะยากเลย ภามเป็นถึงผู้กองเลยนะ ผู้กองไม่ได้มีเยอะนะคะ "
แสงดาวตอบยิ้มๆเหมือนหยอกเล่น
แน่ล่ะ เรื่องของคนที่เธอชอบ มีอะไรที่เธอไม่รู้ล่ะ
" มาหาเรามีอะไรรึเปล่า "
" ดาวพึ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ ไม่มีเพื่อน ยัยอัญก็ทำงาน เลยอยากมาชวนภามไปทานข้าวกลางวันด้วย ภามแนะนำร้านอาหารอร่อยๆให้หน่อยสิ "
" ได้สิ วันนี้เราว่างพอดี แต่ต้องตรวจสอบคดีเล็กๆก่อน "
" ไม่เป็นไร ดาวรอได้ "
แสงดาวยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ซึ่งภามก็ยิ้มตอบตามปกติ
- ผู้เขียน
