โทรศัพท์หาย
1544 คำ
รุ่งเช้า
ลัลนาเดินลงมากำลังจะมาดูว่าตรีทิพย์กลับมาหรือยัง เพราะเธอเข้าไปดูตรีทิพย์ในห้องแต่ไม่เจอ นึกเป็นห่วงที่เพื่อนหายไปทั้งคืน แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นรถของตรีทิพย์จอดติดเครื่องอยู่ ลัลนาจึงรีบเดินไปดู
ตรีทิพย์ที่นอนหลับอยู่ในรถ โดยมีเสื้อสีดำคลุมกายไว้ กำลังนอนหลับอย่างสบาย
ลัลนาพยายามเคาะเรียกเพื่อนอยู่นานพอสมควร ตรีทิพย์จึงค่อยๆลืมตาสลึมสลือตื่นขึ้นมางงๆ เงยหน้ามาเจอลัลนากำลังเคาะเรียกเธออยู่ เธอจึงเปิดประตูออกมา ก็เจอกับคำถามของเพื่อนรัก
" ทำไมมานอนตรงนี้ "
ตรีทิพย์งง เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ได้ ตรีทิพย์จึงพยายามนึก เธอจำได้ว่าออกไปดื่มที่ผับ แล้วมีผู้ชายคนนึงเข้ามาคุยกับเธอบอกว่าจะไปส่ง จำได้ลางๆว่าเดินมาที่รถแต่อยู่ๆก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย เธอรู้สึกเหมือนฝัน ในฝันมีใครไม่รู้มาจูบเธอ จูบนี้นมันคุ้นเคยดีพิลึก สงสัยจะคิดถึงตาผู้กองนั่นมากไป คงต้องจูนใหม่กลับมาคิดถึงตัวเองรักตัวเองให้มากขึ้นละ
" กลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว หายไปทั้งคืน ลัลเป็นห่วงแทบแย่ "
ตรีทิพย์ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เพื่อจะดูเวลา แต่ ... ' ไม่มี '
" ตรีหาอะไร ? "
ลัลนาถามเมื่อเห็นเพื่อนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าถือ
" โทรศัพท์อ่ะ "
ตรีทิพย์กลับเข้าไปดูในรถ
' ไม่มี ในรถก็ไม่มี หายไปไหนนะ '
" ทำร่วงที่ไหนรึเปล่าตรี "
ตรีทิพย์พยายามนึก แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก แต่เธอใส่ไว้ในกระเป๋านี่ไม่ได้เอาออกมาเลยนะ หรือจะหยิบออกมา หรือจะเป็นผู้ชายที่มาคุยกับเธอเมื่อคืน ตรีทิพย์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เมื่อแน่ใจว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอแน่เธอจึงถอดใจ ก็แค่ของนอกกายเนอะ ซื้อใหม่ก็ได้
" ชั่งเถอะ แล้วนี่เสื้อใคร ? "
" อ้าว ไม่ใช่ของตรีเหรอ "
" ตัวใหญ่มากนะ ดูจากเนื้อผ้าราคาไม่เบาเลยนะ ไม่ใช่ของตรีแน่นอนพราะดูทรงก็รู้ว่าเสื้อผู้ชาย แล้วมันของใครวะ "
ตรีทิพย์พยายามนึก แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ทั้งโทรศัพท์ที่หายไป ทั้งเสื้อนี่ที่มายังไง แต่ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
" ตรีขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ ปวดหัวอ่ะ "
" อืม ลัลบอกแม่บ้านทำข้าวต้มไว้ให้เผื่อตรีกลับมา ลัลไปทำงานก่อนนะ "
" วันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอ ทำไมยังไปทำงานอีก "
" ลัลรับงานสอนพิเศษเด็กน่ะ ไปแค่ 2 ชั่วโมงเอง ลัลไปก่อนนะ บ่ายมีนัดกับอาโช "
ตรีทิพย์พยักหน้ายิ้มๆ แต่ในตายังคงมีแววเศร้า ลัลนามองอย่างสงสารเห็นใจ แต่เชื่อเถอะ ตรีทิพย์เข้มแข็งพอและจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้แน่นอน
ตรีทิพย์ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาทานข้าวต้มและออกไปหานัตตี้ สภาพจิตใจตอนนี้เธอรู้ตัวดีว่าเธอคงอยู่เฉยไม่ได้ ต้องหาเพื่อนคุย หาอะไรทำไปก่อน ตรีทิพย์จึงไปหานัตตี้ที่คอนโด
" จะเข้ามาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนยะ ดีนะว่าไม่ได้ออกไปไหน "
" โทรศัพท์หายน่ะ "
" หายที่ไหน "
" ถ้ารู้ว่าหายที่ไหนจะเรียกว่าหายมั้ยนังนัตตี้ "
" ปากยังดีเหมือนเดิมนี่ แล้วยังไง มานี่คู่หมั้นไม่ตามหาเอาเหรอ "
" เค้าไม่มาสนใจหรอก เค้ามีแฟนแล้ว "
" แกว่าอะไรนะ "
สิ่งที่ได้รู้สร้างความแปลกใจให้นัตตี้พอสมควร ก็วันนั้นที่เจอเหมือนเค้าจะหวงเพื่อนเธอออกนอกหน้า อยู่ๆมาบอกเค้ามีแฟนแล้ว อะไรวะ
" แกดูปากชั้นนะ เค้า-มี-แฟน-แล้ว "
ตรีทิพย์พูดเน้นๆให้นัตตี้ได้ยินชัดขึ้น
" เฮ้ย แต่วันนั้นเค้าเหมือนจะหวงแกนะ เป็นไปได้ไงวะ "
" เป็นไปแล้ว "
" แต่เค้าเป็นคู่หมั้นแกนะ "
" จะยากอะไรหมั้นได้ก็ถอนหมั้นได้ "
นัตตี้โครตงง ง่ายขนาดนั้นเลย
" เลิกพูดถึงตานั่นเถอะ "
ใช่ ควรเลิกพูดถึงคนๆนี้ได้แล้ว เธอมาที่นี่เพื่อมาหาเพื่อนคุย แต่ไม่ใช่จะมาคุยเรื่องตาผู้กองนั่น
" วันนี้ไปไหนป่ะ ชวนไข่หวานกับอิงดาวไปเดินเที่ยวกันดีกว่า ฉันอยากจะไปหาชุดสวยๆใส่อ่ะ "
" ก็ดีนะ ฉันก็ว่าจะไปหาซื้อชุดใหม่อยู่เหมือนกัน ไปกันสองคนเรานี่แหละ มีแต่คนไม่ว่าง "
ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนมาเดินจับจ่ายใช้สอย บางคนก็มาเดินตากแอร์เล่น ตรีทิพย์กำลังหาซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่แทนชุดเดิมที่มันมิดชิดเกินไป ในเมื่อกำลังจะกลับไปโสดจริงจัง เธอก็ไม่ต้องสนใจใครอีกแล้ว กลับไปเป็นตรีทิพย์สาวมั่นคนเดิมดีกว่า
เลือกอยู่นานพอสมควร เพราะตรีทิพย์ตั้งใจจะเปลี่ยนชุดที่มีอยู่เดิมใหม่ทั้งหมด สุดท้ายเมื่อการเลือกซื้อเสื้อผ้าเสร็จก็ไปต่อที่ร้านบุฟเฟ่อาหารญี่ปุ่น
" ตรีแกไปตักก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันจองที่ไว้ "
" อืม "
ตรีทิพย์เดินไปที่ช่องตักอาหาร จะบังเอิญหรือโลกกลม เมื่อแสงดาวเข้ามาทักเธอ
" อ้าวน้องตรี มาทานอาหารที่นี่ด้วยเหรอคะ "
เหลือบตามองต้นเสียงแล้วก็เหลือบมองบน สีหน้าเซ็งสุดๆ เมื่อมองเลยไปถึงคนข้างหลัง
' ตัวติดกันจังเลยนะ หนีมานี่ยังจะเจออีก '
" มาคนเดียวเหรอคะ "
" มากับเพื่อนค่ะ "
ตรีทิพย์ตอบท่าทีเฉยชา
" บังเอิญจังเลยนะคะ นั่งอยู่ตรงไหนคะ มานั่งด้วยกันมั้ยคะ ทานหลายๆคนจะได้สนุก "
" ไม่ดีว่าค่ะ ตรีไม่ชอบร่วมโต๊ะกับ คน-อื่น "
ตรีทิพย์พยายามเน้นคำว่าคนอื่นให้เขาได้ยิน ก่อนจะรีบเดินกลับไปนั่งที่ โดยไม่สนใจสายตาของภามที่มองเธออยู่
ตรีทิพย์เดินกลับมาที่โต๊ะด้วยอารมณ์เหวี่ยงสุดๆ กระแทกถาดลงตรงบนโต๊ะจนนัตตี้ตกใจ
" เป็นอะไรของแกวะ "
" หงุดหงิด "
" หงุดหงิดอะไร "
" เจอคนไม่อยากเจอ "
" ใคร ? "
นัตตี้พยายามมองหาตัวต้นเหตุ และก็เจอ เมื่อเห็นผู้กองภามยืนอยู่กับผู้หญิงหน้าตาดีนางหนึ่ง
" อ๋อ คนนั้นเหรอที่แกบอกเป็นแฟนเค้าน่ะ "
" เออ ชั่งเหอะ อย่าไปสนใจเลย "
" แต่ฉันว่าดูเหมือนเค้าจะมองมาทางแกนะ "
นัตตี้สังเกตว่าภามมักมองมาทางนี้บ่อยๆ
" เหมือนจะเดินมาทางนี้ด้วยอ่ะแก "
จริง .. ตอนนี้ภามกำลังเดินมาตรงที่ตรีทิพย์นั่งอยู่กับนัตตี้ และยิ่งกว่าแน่เมื่อเขาเดินมาหยุดที่โต๊ะของเธอ
" พี่เอาของมาคืนให้ครับ "
ภามหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาวางตรงหน้าตรีทิพย์ หญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้ แสงดาวก็เช่นกัน
" ทำไมโทรศัพท์ฉันไปอยู่กับคุณได้ล่ะ "
สรรพนามที่เปลี่ยนไป ทำให้ภามอดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ แต่ต้องเก็บอาการ เขาสูดลมหายใจเข้าเหมือนเก็บอารมณ์
" เมื่อคืนลูกน้องพี่ไปลงผับตรวจนักท่องเที่ยวที่อายุไม่ถึง 18 เห็นมันวางอยู่ที่บาร์เลยเก็บมาให้พี่ บังเอิญว่าพี่จำโทรศัพท์น้องตรีได้ เลยเก็บไว้ให้ "
ตรีทิพย์มีสีหน้าแปลกใจ
" คงไม่ได้ไปด้วยกันหรอกนะคะ "
แสงดาวพูดพลางจ้องมองเหมือนจับผิดด้วยสีหน้าเง้างอน
" ภามจะไปได้ยังไงครับในเมื่อเมื่อคืนภามก็อยู่กับดาว "
' อยู่ด้วยกันทั้งคืนเลยเหรอ '
ตรีทิพย์เจ็บจี๊ด แต่ทำเป็นนิ่ง นัตตี้เอื้อมมือไปลูบหลังเพื่อนเหมือนจะปลอบใจ
" แต่ภามไม่ได้อยู่กับดาวทั้งคืนนะคะ เที่ยงคืนภามก็ขอกลับ "
" คุณแม่ท่านโทรตามเพราะเป็นห่วง ภามก็กลับบ้านเลยไม่ได้ไปไหน "
" ดาวเชื่อภามก็ได้ค่ะ แต่วันนี้ภามต้องไปหาคุณลุงกับดาวอีกนะคะ คุณลุงท่านถามหา "
" ได้สิครับ "
ภามยิ้มให้แสงดาวโดยไม่ได้สนใจตรีทิพย์แม้แต่น้อย
" ภามเค้าน่ารักมากเลยนะคะน้องตรี ขนาดเค้าไม่ชอบทานอาหารญี่ปุ่นแค่พี่บอกว่าอยากทานเค้าก็มาทานเป็นเพื่อนพี่ด้วย "
แสงดาวตั้งใจพูดให้ตรีทิพย์อิจฉา
" ก็ดีแล้วนี่คะ "
ตรีทิพย์พูดด้วยท่าทางเย็นชา
" เราไปนั่งทานของเรากันดีกว่าครับ "
ภามยิ้มให้แสงดาว หลังจากนั้นก็พากันเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง ทิ้งให้ตรีทิพย์ยืนน้ำตาคลอด้วยความเจ็บช้ำ อาหารมื้อนี้กลายเป็นหมันทันที ใครจะไปกินลงล่ะ
ในเมื่อเขาไม่สนใจเธอ ทำไมเธอต้องสนใจเขาล่ะ ตรีทิพย์คิดอย่างถือดี
- ผู้เขียน
