EP.2
1709 คำ
11.21 AM.
"กูว่ากูก็ไม่ได้สอนให้มึงแรดนะเอาจริงๆ"
"เออ มึงตามเขาไปถึงห้องขนาดนั้นมึงไม่คิดกลัวเลยหรออีมาย?"
"เดินตามเขาไปดื้อๆเลยคนอะไร"
"ดีพวกพี่ซันเขารู้เข้ามาหาพวกกูก่อนนะไม่งั้นพวกกูแจ้งความแน่"
"พอๆ กูรู้สึกผิดไม่ทัน"
ฉันยกมือห้ามเพื่อนทั้งสองขณะที่มืออีกข้างก็ตักน้ำก๋วยเตี๋ยวซดไปด้วย
"แดกเบียร์แล้วอย่างห้าวอ่ะมึงน่ะ"
อีแทนประชดอีกครั้งพร้อมกับถอนหายใจมองฉันอย่างเอือมๆ
"ห้าวจริงอีห่าเดินสั่นหางตามเขาดิกๆ"
แมน...แนนนี่เสริมทัพนั้นทำให้ฉันต้องวางช้อนก๋วยเตี๋ยวและถลึงตามองเพื่อนทั้งสอง
"ก็บอกว่าอย่าด่าเยอะไงสำนึกผิดไม่ทัน ใครมันจะไปรู้ล่ะวะว่ากูจะห้าวขนาดตามเขาไปถึงห้องแบบนั้น"
"มึงคิดไงตอนนั้น?"
"คิดว่าถ้าเสียให้คนนี้ก็คงดี"
"อีมาย!"
"โอ้ยอะไรหนักหนาสุดท้ายกูก็ไม่ได้ไหมล่ะ"
"มึงอย่ามาตอแหล" ฉันถอนหายใจใส่แทน "มึงตามเขาไปห้องขนาดนั้นแถมตอนเดินลงมายังดูเพลียๆอีก มึงจะเหลืออะไรวะ"
"กูเพลียเพราะกูต้องพยุงคนที่สูงกว่าตัวเองเป็นสิบเซนขึ้นห้องและต้องเช็ดตัวให้เขาอ่อกูเปิดแอร์ห่มผ้าให้เขาด้วยแล้วใครมันจะไม่เหนื่อยวะ"
"เอาจริงๆพี่สิบแม่งหลับทิ้งมึงจริงๆอ่ะ"
"เออ!"
ฉันตอบอีแนนเสียงดังและกอดอกตัวเองอย่างหัวเสีย เอาจริงๆเมื่อคืนถ้าได้จะไม่อายเท่าโดยผู้ชายหลับใส่ทั้งที่ไปอ่อยเขาขนาดนั้นเลยนะ!
"จูบกันอยู่ดีๆแม่งหลับน็อคไปเลยไม่รู้ตอนนี้ตื่นรึยัง รึตายไปแล้วอันนี้ก็ไม่รู้"
"มึงชอบเขาหรอวะถึงไปขนาดนั้น ไหนบอกตัดใจจากพี่ธามไม่ได้ไง?"
แทนเท้าคางถามฉันขณะที่ฉันก็ส่ายหน้าไปมาและเม้มปากอย่างเซ็งๆ
"กูแค่อยากประชดชีวิตมั้งแต่จู่ๆโดนประชดกลับหน้าแทบหงาย"
"แต่ใครๆก็ว่าพี่สิบง่วงบ่อยนะ นี่ๆกูไปดูในเพจหนุ่มหล่อของมอมา"
ฉันเลิกคิ้วและมองหน้าจอไอโฟนแนนก่อนจะหัวเราะแห้งและชี้ที่รูปพี่สิบที่นอนหลับคอพับอยู่บนโต๊ะอยู่
"เออ เมื่อคืนนอนแบบนี้เลย"
"ไม่เรียกนอนแล้วบ้านกูเรียกซ้อมตาย"
"แต่หล่อจริงว่ะ ขนาดโรงอาหารยังหลับได้คนอะไร"
"แต่แบบ...หรือเพราะอีมายไม่แซ่บมันเลยโดนหลับใส่วะ"
ฉันเงยหน้าจากไอโฟนมองอีแนนทันทีที่มันพูดแบบนั้น
"ปากดี"
"เอ้าใครจะไปรู้ ถ้ามึงเด็ดจริงพี่เขาต้องตาสว่างหน่อยแหละ"
"มึงหยามกูหรออีแมน?"
"แนนนี่จ้าแนนนี่ แล้วก็นะมึงไม่ได้กินพี่สิบจริงๆนิเอาไงล่ะ"
อีนี่วอนล่ะ...ฉันยักไหล่และกอดอกสบตากับอีแมนอย่างเอาเรื่อง
"กูแค่ไม่จริงจังถ้ากูจริงจังมีหรอเขาจะหนีกูพ้น"
"พี่ธามมึงยังไม่ได้เลย"
"โอ้ยอีแนนอย่าท้าอีมายกูขอ"
"ทำไม มึงทำได้ไหมล่ะเอาพี่สิบอ่ะอ่อไม่ได้เอาแค่ตัวนะเอาใจด้วย"
"เฮอะ" ฉันเค้นหัวเราะพร้อมเท้าคางมองอีแมนอย่างคนเหนือกว่า "ถ้ากูได้มึงให้อะไรกูล่ะ?"
"กระเป๋าดีๆสักแบนด์"
ฉันยกยิ้มพร้อมยื่นมือไปจับมือกับอีแมน
"ดีล"
"แต่ถ้ามึงไม่ได้.." ฉันเลิกคิ้วและมองอีแมน "มึงต้องไปสารภาพรักกับพี่ธามคนดีของมึงนะ!"
.
.
"มึงก็ไม่น่าจะไปรับปากมันไหมล่ะมาย"
"ใครจะไปรู้ล่ะวะก็มันวอนอ่ะ"
ฉันตอบแทนขณะที่เรากำลังเดินมารอรถรางที่ด้านหน้าคณะหลังจากแยกกับแนนนี่ไปแล้ว ฉันถอนหายใจพลางกอดอกมองแทนที่กำลังยืนอยู่ข้างๆ
"มึงไม่ต้องมามองกูแบบนี้เลยนะกูพูดเลยว่ากูไม่ช่วย"
"แล้วจะให้กูทำไงอ่ะพี่สิบก็ใช่ว่าจะเดินแล้วเห็นได้ตามตลาด แล้วจะให้กูไปบอกรักพี่ธามหรอเฮอะฝันไปเถอะ"
"งั้นมึงจะจีบพี่สิบ?"
"ก็ต้องงั้นไหมล่ะ"
"แล้วถ้ามึงจีบติดมึงจะบอกพี่เขาว่าไง บอกว่าพี่คะหนูทำเพราะอยากเอาชนะเพื่อนงี้หรอ" แทนถามเสียงเครียด "อย่าประสาทมายอันนี้ไม่โอเคจริงๆ"
"เฮ้อ"
ใครว่าฉันโอเคล่ะฉันแม่งก็ไม่โอเคจริงๆอีกอย่างมันก็ไม่ต่างกับว่าฉันไปเล่นกับใจพี่สิบเลยแต่จะไม่ทำ...ไม่ได้อ่ะฉันไม่สารภาพแน่ว่าฉันชอบพี่ธามไม่งั้นเขาได้ถีบส่งฉันหนักกว่านี้แน่
"ขึ้นๆรถรางมาแล้ว"
ฉันพยักหน้าและก้าวขึ้นรถรางที่มันจะวนไปทุกคณะในมออย่างไม่มีสติ รถรางที่นี่เร็วดีฉันกับแทนเลยสบายตัวเพราะเราต้องนั่งไปขึ้นรถเมล์ที่หน้ามออีก คนไม่มีรถส่วนตัวก็ลำบากงี้แหละ
"แม่กูจะออกมอไซให้เทอมหน้า มึงรอแว้นกะกูได้เลยอีมาย"
อีแทนว่านั้นทำให้ฉันยกยิ้มและยกนิ้วโป้งให้มัน
"ดี กูเหนื่อยนั่งสองแถวแล้ว"
ฉันชะงักหลังจากพูดกับแทนจบแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นร่างสูงที่กำลังนั่งสัปหงกอยู่ท้ายคัน...
"อีแทน"
"เออว่า" ฉันสกิดอีแทนที่เอาแต่เล่นไอโฟนจนมันเงยหน้ามามองก่อนมันจะหันมองท้ายรถและหันมองฉันด้วยใบหน้าตื่นๆ "พี่สิบ??"
"เออกูว่าอยู่ว่าใช่ไหม!"
"ถ้าง่วงก็ใช่อ่ะ"
ฉันหันมองร่างสูงที่กำลังนั่งสัปหงกอยู่ท้ายรถอีกครั้งและใช่นั้นเขาจริงๆ พี่สิบในชุดนักศึกษาเรียบร้อยดีแต่ติดที่เขากำลังนั่งหลับแม้ว่ารถรางจะขับตกหลุมหรือเลี้ยวแรงแค่ไหนเขาก็ไม่ตื่น
"สัปหงกอีกนิดกูว่าหน้าคะมำหัวแตกแน่อ่ะ"
"เชื่อกูยังว่าพี่เขานอนจริงๆ"
"เออ เห็นแบบนี้กูเชื่อ"
"มึงรอกูนี่"
"จะไปไหน? อีมายอย่าบอกว่ามึงจะเอาจริง"
"เอาจริงดิ อีกอย่างหล่อขนาดนี้กูไม่ยอมปล่อยหรอก"
ฉันลุกขึ้นยืนและค่อยๆเดินลัดเลาะผ่านคนอื่นๆในรถไปนั่งที่เบาะหลังสุดข้างๆพี่สิบขณะที่เขายังคงหลับอยู่ นั่งเอนไปเอนมาจนฉันต้องเอื้อมมือขึ้นแตะที่ไหล่เขาไว้พร้อมยิ้มบางๆ
"พี่คะๆ"
เขย่าไปทีพร้อมเรียกแต่ไม่ตื่น พี่สิบยังคงหลับอยู่ฉันเหลือบมองแทนที่กำลังนั่งขำก่อนจะมองพี่สิบอีกครั้ง
"ตื่นหน่อยค่ะพี่ ฮัลโหลลล"
ฟึ้บ..
ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อจู่ๆคนที่กำลังหลับอยู่ก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับหันมองฉันด้วยท่าทีงงๆ พี่สิบขยับนั่งดีๆและขมวดคิ้วมองฉัน
"ผมพิงหรอ...โทษทีนะ"
"มะ.." ฉันจะไปปฎิเสธทำไมล่ะ ฉันยิ้มและส่ายหน้าไปมาพร้อมกับจับผมตัวเองถัดที่หูช้าๆ "ไม่เป็นไรค่ะ"
ยิ้มเขินไปให้นิดส่งยิ้มให้หน่อยจังหวะนี้ไม่ตายก็บ้าแล้ว ฉันเหลือบมองพี่สิบอีกครั้งแต่ก็ต้องขมวดคิ้วเพราะเขากำลังสะลึมสะลือหลับอีกครั้ง!
"พี่คะ!"
"..." เขาลืมตาขึ้นและหันมองฉันด้วยความสงสัย "ว่าไงครับ?"
"พี่จำหนูไม่ได้เลยหรอ?" พี่สิบเลิกคิ้วก่อนส่ายหน้าช้าๆ "หนูพาพี่ไปส่งที่ห้องเมื่อคืนนี้อ่ะ"
"ห้อง..ส่ง" พี่สิบทวนคำพูดเบาๆก่อนเขาจะหันมองฉันอีกครั้ง "โทษที..จำไม่ได้"
"พี่ล้อหนูเล่นป่ะเนี้ย" ฉันยังคงกัดฟันยิ้มแม้หน้าจะแตกขนาดไหนแล้วก็ตาม ถึงจะหน้าด้านแต่พอโดนพูดตรงๆใส่แบบนี้ก็อายอยู่นะ "เอ่อ ช่างมันเถอะค่ะ"
"...ครับ"
ตอบแบบโคตรไม่มีเยื่อใย..คนแบบนี้ถ้าปล่อยไปฉันนกจริงๆแน่
"เอ่อ หนูชื่อมายด์ค่ะ" พี่สิบเลิกคิ้วขึ้นนิดๆก่อนเขาจะพยักหน้า
"พี่ชื่อสิบ"
เอาว่ะอย่างน้อยก็แนะนำตัวเองอยู่
"คือหนูขอไลน์พี่ได้ไหมคะ?"
"..." พี่สิบมองฉันด้วยแววตานิ่งเรียบก่อนเขาจะแบมือมาตรงหน้าฉัน "โทรศัพท์"
"อ่อ แป๊บนะคะ"
ฉันยกยิ้มและรีบล้วงกระเป๋าหยิบไอโฟนมาเปิดแอพไลน์ให้พี่สิบทันทีแต่เขาดันกดออกจากแอพและกดเบอร์ให้ฉันแทนซึ่งนั้นทำเอาฉันเบิกตามองอย่างไม่เข้าใจ
"นึกว่าพี่จะให้ไลน์"
"ไม่ค่อยเล่น..โทรมาจะเร็วกว่า"
ให้ตาย...เขาชอบฉันแน่ๆ!! ไหนใครว่าพี่สิบจีบยากไหนนนน
"ขอบคุณนะคะ"
"พี่ต้องลงแล้ว"
"โอ๊ะ มีเรียนหรอคะ?"
"เปล่า...มารอเพื่อนรับแฟน"
"หื้ม ยังไงหรอคะ?"
ฉันมองพี่สิบอย่างไม่เข้าใจพร้อมกับรถรางที่ขับมาจอดเทียบที่หน้าตึกนิเทศฯ
"เพื่อนบอกให้มาน่ะมันไม่ยอมให้พี่ขับรถ"
เป็นครั้งแรกเลยไหมที่เขาตอบยาวขนาดนี้ ฉันพยักหน้าและกำโทรศัพท์มองพี่สิบที่กำลังลุกยืน
"ตอนแรกจำไม่ได้" ฉันเลิกคิ้วมองพี่สิบขณะที่เขากำลังจะลงจากรถแต่เขาก็หันกลับมามองอีก "พอได้กลิ่นแป้งแล้วจำได้เลย...ขอบคุณนะที่ไปส่ง"
"อึ่ก!"
ฉันสะอึก! มันทั้งตกใจและใจเต้นแรงหลังจากพี่สิบพูดจบเขาก็ยิ้มให้บางๆและหันหลังเดินลงจากรถเลยปล่อยให้ฉันนั่งเอ๋อกับรอยยิ้มที่ยังตราตรึงในใจ!
"เชี้ย คนบ้าอะไรยิ้มทีโลกละลาย!"
- ผู้เขียน
