วันต่อมา
10.33 AM.
ฟึ้บ
"พะพี่สิบ.."
เสียงอย่างแหบ ฉันกระแอมไอและกวาดสายตาหาคนที่น่าจะอยู่ข้างๆตอนตื่นนอนหลังจากที่เราเล่นบทรักร้อนๆกันจนเกือบเช้าแต่ประเด็นคือตอนนี้พี่สิบไปไหน ทำไมมีแค่ฉันที่ยังนอนอยู่บนเตียง!?
"ได้แล้วทิ้งหรอ"
ฉันเบะปากพร้อมกับขยับลุกอย่างยากลำบาก ร่างกายมันทั้งล้าและปวดตามเอวและช่วงขา ปวดมากเหมือนคนไม่ได้ออกกำลังกายแล้วจู่ๆมาเล่นแบบหักโหมอ่ะ
แต่ตอนนี้มันเศร้าจังพี่สิบหายไปเลยไม่มีแม้แต่โน้ตบอก
"แล้วใครมันจะโน้ตบอกกันวะ สมัยไหนแล้วอีบ้า"
เป็นบ้าอะไรฉันเนี้ย ฉันส่ายหน้าพลางเสยผมก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบไอโฟนตัวเองมากดโทรหาพี่สิบ และไม่นานเขาก็รับ
"พี่หายไปไหนคะ ได้มายแล้วทิ้งงี้ก็ได้หรอ??"
(ใจเย็น) เสียงนิ่งตอบกลับมาเพื่อเบรกซีนดราม่าฉันทันที (พี่ออกมาซื้อข้าว)
"พี่ ออก ไป ซื้อ ข้าว!!?"
ฉันเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหูแถมยังเน้นแต่ล่ะคำเพื่อให้พี่สิบได้ยินอย่างชัดเ
