ตอนที่ 20 แผลในใจ
“คุณคราม ทำไมคุณถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะครับ”
ผมเปิดประตูเดินออกมาจากห้องแล้วต้องสะดุ้งจนแทบเดินสะดุดขาตัวเอง เมื่อตรงด้านหน้าติดประตูห้องของผมนั้น มีหนุ่มไฮโซทายาทเศรษฐีระดับพันล้านมานั่งกอดเข่าทำหน้าเหงาเหมือนหมาหงอยคอยให้ผมเปิดประตู
“ฉันนอนไม่หลับ” ยังคงเป็นประโยคเดิมที่ผมได้ยิน เจ้าของร่างสูงนั่งเอนหลังพิงไปกับผนังทางเดินอย่างอ่อนเพลีย ใบหน้าคมมันเยิ้มไม่สดใสและออกจะดูหมองคล้ำเกินไปด้วยซ้ำโดยเฉพาะช่วงขอบตาล่างที่ดำจนเห็นได้ชัด
“นอนไม่หลับก็เลยขับรถมานั่งอยู่หน้าห้องผมอย่างนี้เหรอครับ”
“ก็ฉันไม่รู้จะไปไหนนี่...ฉันแค่อยากมาหาเธอ”
“เฮ้อออออ...แล้วนี่มาตั้งแต่กี่โมงครับ” ผมย่อตัวลงไปนั่งให้สายตานั้นอยู่ในระดับเดียวกันแล้วมองสำรวจใบหน้าซีดอย่างละเอียดอีกครั้ง นี่ต้องไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่นอน
“ตีสี่”
“คุณนั่งรอผมอยู่ที่หน้าห้องตั้งแต่ตีสี่เชียวเหรอ”
“อืม”
“แล้วทำไ
