สังเกตเห็นดวงตาของราตรีชัดๆ ชัดเจนจนแลเห็นความท้าทายอยู่ลึกๆ…ด้วยวิธีการที่เธอมองเขา
แม้ในแสงไฟสลัว ทว่าวงหน้านั้นก็ดูสะสวย มีเสน่ห์แบบสาวบ้านป่า ผิวพรรณไม่เชิงว่าขาวผ่องเป็นยองใย แต่ก็นวลเนียนน่าสัมผัส อาจจะเป็นเพราะการงานในแต่ละวันที่ต้องดำเนินไปภายใต้แสงแดดจ้า ทำให้เรือนร่างเย้ายวนที่เห็นอยู่ตรงหน้า แลดูคล้ายอาบทาด้วยสีของน้ำผึ้ง
“น้ำมั้ยคะ”
เธอถามเบาๆ พลางยกเหยือกขึ้นรินน้ำลงแก้ว แล้วหยิบยื่นให้เขาพร้อมรอยยิ้มยั่วยวน อาทิตย์สังเกตเห็นว่ารอยยิ้มของราตรีทำให้เธอดูเยาว์กว่าอายุที่แท้จริง
“ขอบคุณครับ”
ตอบพร้อมๆกับเอื้อมมือออกไปรับแก้วน้ำ มือเธอกับเขาสัมผัสกันเบาๆอย่างมีนัย ก่อนที่คนตัวใหญ่จะก้าวตามไปช้าๆ ทรุดร่างลงนั่งบนแคร่ไม้
เมื่อเห็นว่าอาทิตย์เข้ามาหลบฝนตามคำเชิญของเธอ ดวงตาของราตรีก็เป็นประกาย ออกอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด
