คอของเขาเลยสักนิด และแม่ก็ยืนยันหนักแน่นว่าจะไม่ยอมให้ดาเข้าไปเกี่ยวดองกับตระกูลนั้นโดยเด็ดขาด แต่จะว่าไปแล้ว…ดาก็ตกใจอยู่เหมือนกัน ที่จู่ๆต้องถูกจับจดทะเบียนสมรส แม้คุณแม่บอกเอาไว้ว่าแค่จดทะเบียนหลอกๆ โดยที่เราไม่ต้องเป็นสามีภรรยากันจริงๆก็เถอะ”
เธอกล่าวยืดยาว ใบหน้าแดงระเรื่อ รู้สึกกระดากอายเมื่อนึกถึงวันที่จะต้องไปจดทะเบียนสมรสกันจริงๆ
“ข้อนั้นก็ใช่ ที่เธอกล่าวมาก็ถูก แต่ที่ฉันห่วง…หมายถึงในแง่ของกฎหมาย เพราะการจดทะเบียนสมรสจะมีผลผูกพันเราสองคนไปตลอดชีวิต จนกว่าจะตายหรือหย่าขาดจากกัน”
“น่ากลัวจัง…ถ้าลองนึกเล่นๆว่าหลังจากจดทะเบียนสมรสแล้วต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต”
ดาหลานึกวาดภาพไปตามที่พ่อเลี้ยงกล่าว นึกไม่ออกว่าการที่จะเอาชีวิตไปผูกพันกับใครสักคนตลอดชีวิต…มันจะเป็นยังไง?
“ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ ในสายตาของเธอ” เขาทำหน้าง้ำ ขี้ใจน้อย
“ขอโทษค่ะ ดาไม่ได้ตั้งใจจะให้พ่อเลี้ยงเข้
