กล่าวจบเจมส์ก็ยกปลายเท้าของอัญชันขึ้นเบาๆ พลิกปลีน่องนุ่มนิ่มจนถนัดถนี่ แล้วก้มลงประกบริมฝีปากกับรอย
แดงเล็กๆ
“......”
อัญชันสะดุ้งเฮือก ความเสียวปลาบวาบแล่นไปถึงหัวใจ ขณะที่เรียวปากของเจมส์ขบเม้มเบาๆ สลับกับดูดแรงเป็นจังหวะ
“อย่าเจ็มส์...หยุดเถอะ”
“ทำไมล่ะครับ”
“ มันคงไม่ใช่รอยจากเขี้ยวงูแน่ๆ ไม่งั้นฉันคงต้องปวดมาก” อัญชันร้องห้าม
“แต่เพื่อความแน่ใจ...ผมจะดูดให้อีกที”
เขากล่าวพลางยกข้อเท้าของเธอขึ้นเบาๆ แล้วประทับริมฝีปากซ้ำลงที่รอยเดิมอีกครั้ง
“เจสม์...!!!”
อัญชันอุทานเป็นชื่อเขา นึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจที่ไม่อาจควมคุมร่างกายไม่ให้หวั่นไหวไปกับความพยายามจะ
ช่วยเหลือของเจมส์
“ครับ”
ชายหนุ่มขานรับโดยที่ไม่รู้เลยสักนิดว่าในความรู้สึกของอัญชันในขณะนั้น เธอรู้ชัดแล้วว่าความเจ็บปวดจากร่องรอยที่อ
