บทที่ 14
สองขีด
...นี่ ‘ลูก’ เขาทั้งคนเลยนะ
เมื่อคิดอะไรไม่ออก จู่ ๆ น้ำตาก็พลันไหลออกมา ไม่รู้โชคชะตาจะกลั่นแกล้งเธอไปถึงไหน ทำไมถึงควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง ทั้ง ๆ ที่หลังเกิดเรื่องในคืนนั้น เช้าวันต่อมาเธอก็รีบแก้ไข ซึ่งก็เป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย ตามสถิติใคร ๆ ก็บอกว่ามันช่วยได้
ศศิตาเองก็เคยแก้ไขด้วยวิธีเดียวกันถึงหลายครั้งหลายครา หากก็ไม่มีปัญหาใดเกิดขึ้น
ทำไมต้องเป็นเธอ ทำไมมันต้องเกิดขึ้นแค่กับเธอ
จรัสรักนั่งร้องไห้คนเดียวเงียบ ๆ คิดหาทางออกสำหรับเรื่องนี้ ทว่าไม่ว่าอย่างไรเธอก็คิดไม่ออก ทุกอย่างมันมืดมนไปหมด
เธอต้องปรึกษาใครสักคน ซึ่งคนแรกและคนเดียวที่นึกถึงก็คือเพื่อนสนิทอย่างศศิตา
หญิงสาวรวบรวมสติ ลุกไปล้างหน้าล้างตาลบคราบมอมแมม สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกลั้นใจเปิดประตูออกไป
“พี่รักเข้าห้องน้ำนานจัง ท้องเสียเหรอ” จารวีส่งเสียงถามขณะจัดของสลัดลงตะกร้าใบโต เตรีย
