บทที่ 1 กูไม่เอา 3
1085 คำ
บทที่ 1
กูไม่เอา
“เดี๋ยวครับเจ๊”
“ว่าไงคะคุณกฤษณ์ มีอะไรให้เจ๊รับใช้คะ”
“ให้น้องนั่งที่นี่ก็ได้ครับ” เขาบุ้ยหน้าไปยังสาวสวยซึ่งยืนจิกเล็บตัวเองจนน่าพรุนไปหมดแล้วกระมัง
“หื้ม คุณกฤษณ์จะเหมาทั้งสองเลยเหรอคะ”
“เปล่าครับ แต่เดี๋ยวเพื่อนผมตามมา ให้น้องนั่งกับเพื่อนของผมก็ได้ครับ”
“แล้วเพื่อนคุณกฤษณ์จะโอเคหรือคะ”
“โอเคอยู่แล้วครับ เพื่อนผมไม่ใช่คนเรื่องมาก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” เจ๊ระเบียบขยับเข้าไปกระซิบสั่งเด็กของตน “นั่ง แล้วทำตัวดี ๆ ยิ้มด้วย ไม่ใช่นั่งอมทุกข์ คอยสังเกตว่าลูกค้าดื่มอะไร ดูอีบิวตี้มันเป็นตัวอย่าง แล้วก็คอยบริการให้ดี เข้าใจไหม”
“ค่ะ”
แม้จะไม่ไว้ใจยายเด็กซื่อบื้อคนนี้เท่าไร แต่ระเบียบก็คงทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ฝากฝังให้บิวตี้ช่วยเทรนและทำตัวเป็นตัวอย่างผ่านสายตา เมื่ออีกฝ่ายรับรู้จึงแยกตัวออกไปดูแลลูกค้าคนอื่น ๆ ต่อ
หากแล้วจรัสรักก็แทบลมจับ เมื่อภาพชายหญิงตรงหน้าคล้ายฉากเรตของหนังผู้ใหญ่ที่เธอเคยดูเพื่อศึกษามาก่อนหน้านี้ ร่างของบิวตี้ฝังแนบไปกับร่างสูงใหญ่ของกฤษณ์ หน้าอกเบียดชิด แอบเห็นมือหนาที่โอบอยู่ข้างหลังบีบขยำบั้นท้ายกลมกลึงแบบวับ ๆ แวม ๆ
หญิงสาวรีบดึงสายตาหลบด้วยความกระดากอาย เมื่อทั้งสองคนประกบริมฝีปากแนบเข้าหากัน เธอศึกษาผ่านคลิปวิดีโอและฟังคำแนะนำของศศิตามาแล้วก็จริง คิดว่าตัวเองคงพอรับได้ ทว่าพอได้มาอยู่ในสถานการณ์จริง ๆ เธอกลับรู้สึกร้อนวูบวาบ ใจสั่น ขณะเดียวกันก็รู้สึกหวั่นกลัวกับสัมผัสจากคนแปลกหน้า
จนเมื่อทั้งสองคนผละออกจากกัน กฤษณ์ส่งเสียงกระแอมไอเบา ๆ นั่นแหละจรัสรักถึงได้หันหน้ากลับไป
ชายหนุ่มยังโอบเอวบางของบิวตี้พลางลูบไล้สลับบีบคลึง สายตาจ้องมายังสาวน้อยที่น่าจะอ่อนประสบการณ์ตรงหน้า เขาส่งยิ้มและชูแก้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยกขึ้นดื่ม โดยมีบิวตี้คอยเอาอกเอาใจอย่างถึงเนื้อถึงตัวเช่นเดิม
ที่จริงถ้าไม่ติดว่าต้องรอเจอเพื่อนที่นัดมา กฤษณ์คงออกไปหาที่ลงกับสาวข้างกายแล้วละ
“เพื่อนคุณกฤษณ์ยังไม่มาเหรอคะ” สักพักบิวตี้ก็ถามขึ้น ไม่ใช่แค่เขาที่ต้องทนอึดอัดกับความอยาก เธอเองก็เช่นกัน แค่ได้ทำความรู้จักผ่านจูบที่ดูดดื่มก่อนหน้านี้ เธอก็รู้ได้ทันทีว่าคนนี้ต้องแซ่บแบบถึงพริกถึงขิงอย่างแน่นอน นาน ๆ ทีจะได้เจอลูกค้าเกรดพรีเมียมเช่นนี้
“น่าจะกำลังมานะครับ เพื่อนผมเพิ่งเลิกงาน”
ไม่มีใครถามต่อว่าเพื่อนเขาทำงานอะไร ด้วยรู้ดีว่าลูกค้าบางคนหรืออาจจะส่วนใหญ่อยากเก็บข้อมูลส่วนตัวไว้เป็นความลับ บิวตี้รู้ดี ส่วนจรัสรักก็ถูกเพื่อนเทรนมาอย่างดีแล้ว
“คุณไอลีฟเพิ่งทำงานแบบนี้ครั้งแรกเหรอครับ” เป็นกฤษณ์ที่ชวนคุยขึ้นมาอย่างเป็นมิตร
“เอ่อ...ค่ะ” จรัสรักพยักหน้าตอบด้วยอาการประหม่า ภาพการตะโบมจูบกันอย่างดูดดื่มยังติดตา
“คุณดูเกร็ง ๆ” ไม่ใช่แค่เกร็งอย่างเดียว ทั้งสีหน้าและท่าทางของเธอตอนนี้ดูเหมือนกำลังกลัวเลยต่างหาก “ไม่ต้องเกร็งหรอกนะครับ พวกผมเป็นคนง่าย ๆ”
บิวตี้จิกตาใส่จรัสรัก มองต่ำไปยังมือที่คอยเอาแต่ดึงชายกระโปรงให้หยุดเสียที เพราะเห็นแล้วรำคาญตา ก่อนจะส่งสายตาดุเตือนให้สาวรุ่นน้องทำตัวดี ๆ
จรัสรักมือสั่นทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะวางสีหน้าหรือแววตาอย่างไร ไม่รู้แม้กระทั่งว่าควรพูดอะไรหรือเปล่า หางตาเหลือบไปเห็นแก้วเหล้าของตนซึ่งน้ำแข็งละลายเกือบหมดแล้ว เธอคิดอะไรไม่ออกจึงหยิบมันขึ้นมา แล้วยื่นออกไปขอชนกับอีกสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะ ด้วยหวังว่าจะทำให้บรรยากาศมันดีขึ้น
กฤษณ์ยิ้มเอ็นดู แต่ก็ยอมยกแก้วของตัวเองไปชน มิวายบอกด้วยว่า “หมดแก้วนะ”
เมื่อดื่มจนหมดอย่างเผลอตัว จรัสรักก็รีบอาสาเป็นคนชงเหล้า ดีที่ก่อนหน้านี้เธอดูบิวตี้เป็นตัวอย่าง จึงพอจำได้ว่ากฤษณ์ชอบดื่มผสมกับอะไร
“เฮ้ย! ไอ้หมอ จิณณ์! ทางนี้!”
จรัสรักหันไปมองตามที่กฤษณ์กำลังโบกมือเรียกโดยอัตโนมัติ ก่อนจะนิ่งไปชั่วขณะหนึ่งราวกับต้องมนตร์สะกด เมื่อเห็นชายรูปร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีเทา พับแขนเสื้อขึ้นถึงศอกรับกับกางเกงสแล็กส์สีดำ รองเท้าหนังกลับสีน้ำตาลอ่อน
พลันหัวใจเต้นถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นว่าเจ้าของใบหน้าหล่อเหลากำลังเดินมุ่งตรงมาทางนี้
เผลอเหลือบมองบิวตี้ ก็เห็นว่าอีกฝ่ายตกอยู่ในอาการตลึงไม่ต่างกัน คงไม่คิดว่าเพื่อนของกฤษณ์จะดูดีได้ขนาดนี้
เพราะเมื่อชวดจากแขกหน้าตาหล่อเหลาคนแรกไป จรัสรักก็ทำใจไว้แล้ว และไม่ได้คาดหวังหน้าตาหรืออายุของแขก ด้วยที่เห็นนั่งในคลับตอนนี้ก็มีแต่คนที่ดูมีอายุทั้งนั้น
แต่พอเพื่อนของกฤษณ์คนที่ว่าปรากฏตัวขึ้น เธอจึงอดโล่งใจไม่ได้ นอกจากเขาจะหน้าตาดีมากแล้ว เขายังดูสะอาดสะอ้านอีกต่างหาก อย่างหลังนี่แหละที่ทำให้เธอสบายใจขึ้น...นิดนึง
“เป็นไงบ้างวะ ไม่ได้เจอกันนาน” กฤษณ์ลุกขึ้นแล้วแปะมือชนไหล่ทักทายเพื่อนง่าย ๆ
“เรื่อย ๆ มึงล่ะ”
“มีเรื่องเยอะแยะไปหมด คืนนี้ก็เลยมาคลายเครียดหน่อย” นัยน์ตาเจ้าของไร่ชาและรีสอร์ตชื่อดังทางภาคเหนือกรุ้มกริ่ม พลางพยักพเยิดใบหน้าไปยังสาวน้อยที่ตนเตรียมไว้ให้เพื่อน
“อะไร”
“เด็กไง กูเตรียมไว้ให้ ถือเป็นการขอบคุณที่มึงสละเวลาอันมีค่าออกมาหากูคืนนี้”
จิณณ์มอง ‘เด็ก’ คนที่ว่า แต่เพียงแค่แวบเดียวเขาก็หันมาบอกกับเพื่อนว่า...
“กูไม่เอา”
- ผู้เขียน
