บทที่ 11 สัญญาณเตือน
ทั้งที่คิดว่ากลางคืนหลับสบาย ทว่าเช้านี้จรัสรักกลับไม่รู้สึกสดใส ถูกความพะอืดพะอมเล่นงานตั้งแต่วินาทีแรกที่ตื่นนอน หญิงสาวนอนนิ่งสังเกตอาการตัวเองได้เพียงครู่เดียว ก็ต้องรีบตลบผ้าห่มวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ ทันทีที่โก่งคอจ่อกับชักโครก ทุกสิ่งทุกอย่างที่กระจุกรออยู่บริเวณคอหอยก็พวยพุ่งออกมาราวกับเขื่อนแตก
มือบางคว้ากระดาษทิชชูมาเช็ดปาก ขณะทรุดตัวนั่งลงข้างโถส้วมอย่างหมดแรง แม้จะยังไม่หายจากอาการคลื่นไส้ เวียนหัว แต่เมื่อแน่ใจว่าอ้วกออกจนหมดไส้หมดพุง จึงพยุงตัวเองลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟัน
จรัสรักมองตัวเองในกระจก ใบหน้าไร้สีเลือดที่สะท้อนตรงหน้า กอปรกับอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ส่งผลให้ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายแกว่งไหวอย่างรุนแรง
คงไม่ใช่อย่างที่คิดหรอกใช่ไหม
ไม่ใช่ว่าเธอไม่สังเกตตัวเอง เพียงแต่เธอไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ ทว่านับวันอาการของเธอก็ยิ่งชัด
แต่ขอร้องละ ข
