บทที่ 11
สัญญาณเตือน
เหมือนว่าวันนี้โชคจะเข้าข้างแพทย์หญิงขวัญข้าว เพราะเมื่อถึงช่วงพัก เธอเห็นหมอจิณณ์เดินนวดคอออกมาจากห้องผ่าตัด ไร้เงาพยาบาลหรืออาจารย์หมอที่มักเดินออกมาพร้อมกัน
เจ้าของร่างบางไม่รอช้า รีบสับเท้าเข้าไปเดินเคียงข้างทันที
“หมอจิณณ์คะ”
จิณณ์หันไปมองตามเสียงพลางลดมือลงข้างกาย “ครับ”
“ขอบคุณสำหรับสลัดนะคะ ข้าวได้กินแล้วอร่อยมาก” หญิงสาวฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้
หากอีกคนทำเพียงพยักหน้าแล้วตอบรับคำเดิม “ครับ”
ขวัญข้าวไม่เว้นช่องว่าง รีบชวนคุยต่อทันที “ว่าแต่หมอจิณณ์ซื้อมาจากที่ไหนคะ ข้าวขอชื่อร้านได้ไหม”
แพทย์หนุ่มนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง “ไม่มีชื่อร้านครับ”
“อ้าว แล้วหมอจิณณ์ซื้อมาจากที่ไหน ใกล้โรง’ บาลเราไหมคะ”
“ไม่ใกล้ครับ”
“ง่า...ข้าวจะทำไงดี มันอร่อยมากจนข้าวอยากสมัครเป็นลูกค้าประจำเลย” หญิงสาวเหลือบมองคนตัวสูงแวบหนึ่ง เห็นว่าเขายังปกติจึงสานต่อเจตนาของตน “ร้านไม่ได้อ
