บทที่ 22 เวลาไม่หวนคืน
เวลาเที่ยงคืนกว่าจรัสรักยังรอลูกกลับบ้านด้วยความกระวนกระวายใจ หญิงสาวลุกเดินไปเดินมา บ้างก็เดินไปส่องรั้วหน้าบ้านอยู่หลายรอบ รอว่าเมื่อไรลูกจะมา
หากเป็นในยามปกติเธอคงจะโทรไปถามว่าทำอะไรกันอยู่ แต่พอเป็นวันนี้ ...วันที่ ‘พ่อของลูก’ กลับมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะโทรไป ด้วยกลัวจะเป็นจังหวะที่ปรานอยู่ใกล้จิณณ์พอดี
เธอรู้ว่าอาจจะไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก หรือไม่ปรานก็คงแยกตัวออกมาคุยห่าง ๆ แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เธอถึงได้คิดมากและกังวลไปเสียทุกอย่าง
จรัสรักรีบลุกไปส่องดูที่หน้าต่างอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ที่ดังอยู่หน้าบ้าน ก่อนจะรีบเปิดประตูออกไปทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นรถตู้เอ็มวีพีคันที่มารับลูกสาวของเธอไปเมื่อตอนกลางวัน
ปรานอุ้มเด็กหญิงที่นอนหลับปุ๋ยแนบอกลงมาจากรถ ส่วนภริตาถือกระเป๋าของใช้และตุ๊กตาหมีเดินตามลงมาส่ง บอกเล่าเรื่องราวพร้อมยื่นทั้งสองอย่างให้จรัสรัก
“ว
