บทที่ 23 เจอกัน
ตั้งแต่กลับมาจากเรียนต่อเมื่อเดือนที่แล้ว จิณณ์ยังไม่ได้กลับไปเริ่มทำงานที่โรงพยาบาลอย่างจริงจัง แต่วันนี้เขาถูกเทียบเชิญให้ไปเป็นวิทยากรในงานสัมมนาเชิงวิชาการที่กระทรวงสาธารณสุข ซึ่งต้องพูดเกี่ยวกับการดูแลกระดูกและข้อ
“เมื่อไรจะกลับไปเริ่มทำงาน” นายแพทย์สุดเขตเอ่ยถามแพทย์รุ่นน้องที่ตนเป็นคนเสนอชื่อให้มา วันนี้เขาก็ได้รับเชิญให้มาเป็นวิทยากรเช่นกัน แต่บรรยายคนละหัวข้อ
“คงอีกสักหน่อยครับ” จิณณ์ตอบก่อนจะยกแก้วอเมริกาโน่ขึ้นมาดื่ม เขาวางแผนพักร้อนต่ออีกสักระยะ เนื่องจากที่ผ่านมาเขาใช้งานร่างกายและสมองของตัวเองค่อนข้างหนัก
“พักนาน ๆ ระวังติดขี้เกียจนะ” รุ่นพี่หยอกเย้าและดื่มกาแฟในแก้วของตนบ้าง หันไปสำรวจรอบ ๆ ก็เห็นแพทย์อินเทิร์นหรือหมอจบใหม่จากหลาย ๆ สังกัดทยอยเข้ามาลงทะเบียนเพื่อเข้าห้องสัมมนากันแล้ว “เด็กสมัยนี้โตเร็วเนอะ”
“ครับ” คนที่เป็นหมอกระดูกเงยหน้ามองตาม เห็นด้วย
