บทที่ 25 ยอมพูดคุย
“รัก ผมอยากชดใช้เรื่องที่ผมทำลงไป”
“ชดใช้ยังไงล่ะคะ ที่เสียไปก็เอากลับคืนมาไม่ได้แล้ว” เธอไม่ได้หมายถึงแค่ ‘ลูก’ หากแต่หมายถึงความรู้สึกของเธอด้วย “ช่างมันเถอะค่ะ รักไม่ได้โกรธหรือไม่ได้โทษคุณเลย แค่ขอให้เลิกแล้วต่อกันไป”
“รัก...” จิณณ์อยากจะพูดต่อ ทว่าจรัสรักไม่เปิดโอกาส หมดเวลาของเขาแล้ว
“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วคุณกลับเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวรักเดินออกไปส่ง”
ชายหนุ่มมองเจ้าของร่างบางที่ยืนขึ้นด้วยแววตาเว้าวอน เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีอ่อนที่กำลังสั่นไหว หากแต่ไม่มีท่าทีโอนอ่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
จรัสรักในเวอร์ชันนี้ดูเป็นคนเด็ดเดี่ยวมากกว่าเมื่อสามปีที่แล้ว แม้จะอยากอยู่คุยต่อ แต่เมื่อเห็นสายตาของเธอ จิณณ์ก็ต้องจำใจลุกขึ้น ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรอีก เธอก็แทรกขึ้นมาก่อน
“เชิญค่ะ”
แพทย์หนุ่มไม่มีทางเลือกอื่น เดินออกไปร้านไปยังรถของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองสำรวจตัวบ้า
