บทที่ 16
เรื่องฝังใจ
“ขอบคุณแม่อีกครั้งครับ” แพทย์หนุ่มซึ่งกลายมาเป็นคนป่วยส่งแก้วน้ำคืนหญิงมากวัยที่ใจดีต่อตน ก่อนจะยกมือไหว้ท่าน จากนั้นก็พลันนิ่งคิดทบทวนทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่สติของเขาจะวูบดับไป “เมื่อคืน...ใครพาผมมาที่โรงพยาบาล”
“เมื่อคืนอะไรลูก จิณณ์หลับไปตั้งสองวัน”
“ครับ !?”
“จริงลูก จิณณ์หลับนานมาก จนแม่กับเพื่อน ๆ ของลูกกังวลไปหมด”
ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาเพื่อหาบางอย่าง “โทรศัพท์ผมอยู่ไหนครับ”
“อ้อ อยู่นี่ ๆ” คุณหญิงรีบเปิดลิ้นชักข้างเตียง แล้วหยิบของสำคัญส่งให้เพื่อนลูกชาย “พีชาร์จแบตให้เรียบร้อยแล้ว”
“ขอบคุณครับ” จิณณ์รับโทรศัพท์มา เขาเพ่งมองวันและเวลาที่ปรากฏบนหน้าจอก่อนเป็นอันดับแรก ครั้นเห็นว่าผ่านมาสองวันแล้วจริง ๆ จึงกดเข้าไปในแอปพลิเคชันสนทนา เลื่อนผ่านกลุ่มงานในวอร์ด ไล่หารายชื่อของผู้หญิงที่อยู่กับเขาเป็นคนสุดท้ายในคืนนั้น ด้วยคิดว่าเธอคงจะทิ้งไว้สองหรือส
