บทที่ 9 ค้างคืน
จรัสรักยิ้มภูมิใจในตัวน้องสาว เดินเข้าไปจับราวรถเข็นซึ่งลงทุนซื้อมาสำหรับขนของออกมาขายโดยเฉพาะ
“ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ช่วยกิ๊ฟต์เลย” หญิงสาวเอ่ยอย่างรู้สึกผิดขณะเดินกลับบ้านด้วยกัน เธอเป็นคนเข็นรถ เพื่อให้น้องได้เดินสบาย ๆ ที่จริงระยะทางค่อนข้างไกล ตอนออกมาต้องใช้บริการพี่วินมอเตอร์ไซค์ถึงสองรอบ เพราะมีกล่องสลัดที่ต้องเอามาขายด้วย แต่ขากลับวันนี้พวกเธอต้องแวะซื้อของด้วย จึงเลือกเดินกัน จะได้มีเวลาพูดคุยกันมากขึ้นด้วย
“พี่รักก็ต้องไปทำงานนี่นา ส่วนกิ๊ฟว่างไง อีกอย่างมันไม่ได้เหนื่อยเลยนะพี่รัก สนุกดี” ยิ่งได้เห็นเงิน ได้จับเงินทุกวัน ก็ยิ่งรู้สึกสนุก “พรุ่งนี้กิ๊ฟต์ว่าจะทำมาขายเยอะกว่านี้”
“วันนี้ทำมาเท่าไร”
“สลัดโรลยี่สิบกล่อง ส่วนสลัดมิกซ์ทำมาสิบกล่อง”
“แค่นั้นก็เยอะแล้วนะ”
“แต่มันขายดีไงพี่รัก อย่างวันนี้ก็ไม่พอขาย ต่อให้ไม่มีพี่สาวคนนั้นมาเหมาไปสิบกล่องก็ยังไม่พออยู
