บทที่ 13 โป๊ะ ?
“วันนี้ทำงานใช่ไหม” เจ้าของร่างสูงเอ่ยถามขณะกำลังช่วยกันขนสลัดจำนวนสี่สิบห้ากล่องไปที่รถในตอนเช้าของวันถัดมา
“ใช่ค่ะ” วันนี้จรัสรักตื่นตั้งแต่ตีสี่ หากไม่ช่วยให้การม้วนสลัดเร็วขึ้น เพราะเธอรู้สึกวิงเวียนศีรษะคล้ายนอนไม่พอ ทั้งที่คิดว่าตัวเองหลับสบาย หนำซ้ำยังหลับลึกอีกต่างหาก เลยกลายเป็นว่าวันนี้เธอทำให้เขาต้องออกไปทำงานช้ากว่าปกติอีกวัน
“เลิกงานก็ไปซื้อของไว้รอ ซื้อเยอะ ๆ เลยก็ได้ เดี๋ยวผมไปรับ” เขาหมายถึงอุปกรณ์และวัตถุดิบต่าง ๆ สำหรับขายของ รอบก่อนซื้อแพ็กเกจจิงมาแค่อย่างละสองชุดเท่านั้น ที่เหลืออยู่น่าจะไม่พอสำหรับวันพรุ่งนี้
“รักขอบคุณนะคะ แต่จริง ๆ คุณไม่ต้องลำบากทำอะไรแบบนี้ก็ได้ค่ะ” จรัสรักเอ่ยขึ้นด้วยความเกรงใจ สองวันแล้วที่เขาต้องมาวุ่นวายกับเรื่องค้าขายของเธอ โดยที่เขาไม่ได้อะไรเลย ไหนจะต้องทำงานอีก ขึ้นชื่อว่าหมอก็ต้องงานยุ่งประมาณหนึ่งเลยมิใช่หรือ
“ไม่อย
