หลายปีต่อมา
เด็กชายวัยเจ็ดขวบนั่งหน้านิ่งอยู่ภายในห้องโถงใหญ่คนเดียว โดยมีสาวใช้และบอดี้การ์ดยืนประจำอยู่ตามมุมต่างๆ ภายในห้องโถง แต่เด็กน้อยก็ไม่ได้สนใจใครเลยสักนิด แมทธิวใจจดใจจ่ออยู่กับการนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาใหญ่ เนื่องจากวันนี้เป็นวันอาทิตย์ เด็กชายจึงไม่ได้ไปโรงเรียน ทว่าแมทธิวก็ยังคงตั้งใจอ่านหนังสือถึงแม้ว่าจะเป็นวันหยุดของเขา
“คุณชาย เอาขนมไหมครับ” บอดี้การ์ดร่างกำยำเดินเข้ามาเอ่ยถามเด็กน้อยที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่อย่างไม่สนใจคนรอบข้างสักเท่าไหร่
“ไม่เอาครับ” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่แฝงไปด้วยความนิ่งเรียบ
“ดื่มน้ำหวานไหมคะคุณชาย” สาวใช้ชุดดำเอาน้ำหวานสีแดงยกมาเสิร์ฟให้เด็กชายตัวน้อย
“ไม่ดื่มครับ” ทว่าเด็กชายก็ปฏิเสธอยู่ดี ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนในบ้านคุ้นชินกับนิสัยของเด็กชายกันทุกคนแล้ว
ในระหว่างนั้นเอง เด็กสาวหน้าตาน่ารักลูกครึ่งไทย-อิตาลีหน้าตาคม เด็ก
