“ผมมาชอบที่นี่คนเดียว ชอบมานั่งมองดูวิวทิศทัศน์ของเมืองนะ” แอทเทอร์ตอบกลับ
“ไม่คิดเลยนะคะว่าคุณจะมีมุมแบบนี้ด้วย” เมเบลหันมาเอ่ยกับชายหนุ่ม
“แล้วคุณคิดว่าผมเป็นคนยังไง”
“ไม่รู้สิ..น่าจะปากหวาน เจ้าชู้ ดูไม่จริงจังกับอะไรสักเท่าไหร่”
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ผมดูเป็นคนแบบนั้นในสายตาคุณใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ ก่อนที่เธอจะหันกลับไปมองเสียงสีของเมืองหลวงต่อ ภาพตรงหน้าของเธอราวกับศิลปะชิ้นหนึ่งที่ถูกวาดขึ้นมาอย่างปรานีและสวยงาม
แอทเทอร์จ้องมองกรอบใบหน้าสวยที่ตอนแรกเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยสักนิด แต่ยิ่งรู้จักเธอเขายิ่งรู้สึกว่าเธอสวยมาก
เมเบลหันหน้ากลับมาเมื่อเห็นว่าแอทเทอร์เงียบไปนาน ชายหนุ่มเลื่อนมือไปจับอังแก้มเนียน ก่อนที่เขาจะฉกจูบลงเรียวปากเล็กทันที
หญิงสาวครางต่ำในลำคอเมื่อลิ้นสากค่อยๆ แทรกเข้ามาในอุ้งปากของเธอ เมเบลรู้สึกหูอื้อตาลายไปหมดราวกับว่าเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะ ครั้งแรกที
