บทที่ 15 ไม่ปล่อยให้หลุดมือ

1018 คำ

หลังจากนั้นเอริคกับมารีนก็ขึ้นมาจนถึงห้องพักสวีทสุดหรูหราของโรงแรมแห่งนี้ พวกเขาเข้ามาในห้องพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง ห้องนี้สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ของเมืองเวนิชได้อย่างชัดเจน ตึกอาคารของเมืองนี้ดูทันสมัยและมีกลิ่นอายของความเก่าแก่ของเมืองอยู่เพื่อเป็นการอนุรักษ์วัฒนธรรมที่สวยงามเอาไว้ เหล่าบอดี้การ์ดทั้งหลายช่วยกันขนกระเป๋าสัมภาระของเอริคกับมารีนเข้ามาในห้องและจัดการเอาไปเก็บไว้ในห้องแต่งตัวให้เสร็จสรรพเรียบร้อยก่อนที่พวกเขาจะออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ มารีนเดินสำรวจรอบห้องเล็กน้อย ส่วนเอริคเดินมาทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มอย่างหมดแรง ชายหนุ่มไม่ชอบการเดินทางไกลแบบนี้สักเท่าไหร่เพราะเขารู้สึกว่ามันเสียเวลาและรู้สึกเหนื่อยล้าเกินไปกับการเดินทาง ดวงตาคมกริบหลับตาลงเพื่อที่จะพักผ่อนสายตาสักนิด ทว่าเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาจากในกระเป๋ากางเกงเสียก่อน เอริคลืมตาขึ้นมาด้วยใบหน้านิ่งเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม