สายชล....
"โชคดีนะชล ไว้พี่จะโทรหานะ" ฉันยิ้มให้พี่เคนหลังจากที่เข้ามาลาทุกคนในร้านทุกคนต่างก็ให้กำลังใจฉันเพราะฉันทำงานที่นี่มานานหลายปีแล้วจึงไม่แปลกที่จะผูกพันกับทุกคน ฉันรับซองเงินเดือนจากพี่เจ้าของร้านก่อนจะเดินออกมาโดยที่ไม่รู้ว่าจะไปไหนดีจะไปหายายตอนที่โรงพยาบาลตอนนี้ก็กลัวยายจะถามว่าทำไมไม่ไปทำงานฉันไม่อยากให้ยายรู้ว่าฉันโดนไล่ออก ฉันเดินมาเรื่อยจนมาถึงสวนสาธารณะใกล้ๆเพื่อนั่งรอเวลาไปทำงานต่อที่ผับ ตอนนี้เหมือนฉันเป็นคนไร้บ้านมีบ้านก็กลับไมได้จะไปที่คอนโดของไฟก็คงไม่ได้เพราะฉันจะไปได้ก็ต่อเมื่อเขาเรียกเท่านั้น
ตุบ!!
"โอ๊ย เจ็บจัง><"
"หิว??หนูหิวข้าวเหรอ" เด็กน้อยพยักหน้า
"แล้วพ่อแม่หนูอยู่ไหน"
"หนูไม่มีพ่อกับแม่หนูอยู่กับย่าสองคนแต่ตอนนี้ย่าหนูไม่สบายออกไปทำงานไม่ไหวก็เลยไม่มีเงินซื้อข้าว หนูเลยออกมาเก็บขวดเอาไปขายซื้อข้าวกิน" เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆจนฉันอดสงสารไม
