ตอนที่ 45
คิดถึงจนปวดหนึบ
“ข้ามีเรื่องจะบอกเอ็ง” ปราช เอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมื่อไอ้แดนและพยาบาลเดินออกจากห้องไปแล้ว และได้อยู่เพียงลำพังกับเธอสองคน “ตอนข้าไม่ได้สติข้าเห็นแม่ด้วย”
“หือ เห็นว่าไง?”
ดาวเรือง ถามอย่างตื่นเต้น เพราะการเจอ รัตนา ในจิตที่ไม่ได้สตินั้นหาใช่ความฝันอย่างทั่วไปไม่ แต่คือการคุยกับจิตที่เป็นตัวตนของปีศาจตนนั้น
“แม่บอกว่า พ่อกับแม่เอ็งตายเพราะชะตาขาดเอง แม่ไม่ได้ทำแถมยังบอกด้วยว่าไม่ได้เกี่ยวกับแม่เลย สองคนนั้นแค่หมดกรรมในภพนี้เท่านี้”
หมดกรรมอย่างงั้นรึ!! ดาวเรืองนิ่งไปสักพัก
มีอย่างนึงที่เธอเชื่อในรัตนา คือปีศาจตนนี้ไม่เคยโกหก แม้เจ้าหล่อนจะมีเล่ห์มารยาเพียงใดก็ตาม
“แต่ป้ารัตน์ก็มีส่วนทำให้พวกเพื่อนในกลุ่มข้าสี่ห้าคนนั้น ตายใช่มั้ย เพราะเป็นไปไม่ได้ดอกที่ทุกคนจะชะตาขาดในวันตกฟากของตนตอนอายุยี่สิบปี”
กระนั้นเธอก็เอ่ยเบาๆ ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“เรื่
