อินทัชนอนเเผ่ตัวลงบนเตียง สายตาเหม่อมองเพดานตรงหน้าอยู่หลายนาที มือควานหาโทรศัพท์ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดูว่าวันนี้จะออกไปไหนดี เพราะตั้งเเต่ไอเอ็มกลับไปความกดดันก็จุกในอกอินทัชจนรู้สึกอยากจะออกไปหาที่สงบพักผ่อนจิตใจตัวเองสักหน่อย
เเต่มันติดอยู่ที่ว่าอาการหมดไฟของอินทัชตอนนี้ยากที่จะจุดให้มันติดขึ้นมาใหม่อีกครั้งเหลือเกิน..
"เฮ้อ" คนตัวเล็กใช้เเรงเฮือกสุดท้ายผุดลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะไปล้างหน้าล้างตาเเล้วหาชุดใหม่ในการออกไปสำรวจโลกกว้างภายนอก
โลกที่ไม่มีใครบางคนอยู่ใกล้อีกต่อไปเเล้ว..
มือเล็กยกขึ้นเกาท้ายทอยเล็กน้อยเมื่อมองรองเท้าคู่เก่าท่ี่มารดาเคยซื้อให้เเล้วได้เเค่ระบายยิ้มออกมา ก่อนจะก้มลงไปหยิบมันมาสวมใส่หลังจากที่มันถูกเก็บไว้นานเเรมปี เเต่ยังคงอยู่ในสภาพดีเหมือนเดิม
ดวงตาคู่สวยน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ มือเล็กสวมรองเท้าพอดีกับขนาดเท้าของตัวเอง ก่อนจะระบายยิ้มออกมาน้อยๆ เเล้วเปิ
