หัวใจที่โหยหาของเธอรู้สึกเต้นไม่เป็นส่ำ เหมือนทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นความห่างเหินของเขาที่ปรากฏชัดในความรู้สึกและสายตา
แอบลอบสังเกตชัดๆ อีกครั้ง จึงเห็นว่าเขาผอมลงกว่าแต่ก่อน ไรหนวดเคราขึ้นเต็มใบหน้าเหมือนไม่ได้สนใจดูแล เมื่อมองใกล้ๆ จึงเห็นว่าเขาดูอิดโรยนัก
ตอนที่เธอตาบอด เธอได้แต่นึกจินตนาการถึงตอนที่เจอกันครั้งแรก พฤกษ์เป็นผู้ชายร่างสูงสง่า ใบหน้าของเขาคมสันสะดุดตา กายหนุ่มที่แข็งแรงมีเสน่ห์เย้ายวนมีอิทธิพลต่อความรู้สึกและอารมณ์ทางเพศที่คุกรุ่นรุ่มร้อนอย่างไม่น่าเชื่อ ในยามนี้ใบหน้าของเขาดูไร้ความรู้สึก หมางเมินจนเธอใจเสีย
การอยู่ในโลกมืดอันแสนหวาดกลัวบางครั้งก็ยังดีกว่าเห็นอะไรๆ แบบนี้ เพราะในตอนนั้นเขาเป็นผู้ชายอบอุ่นและอ่อนโยนเสียจนเธอเผลอรักอย่างไม่น่าเชื่อ
“นิ่มพาลูกมาเยี่ยมค่ะ แล้วเอ่อ... นิ่มมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย” นิ่มอนงค์พยายามอุ้มลูกเดินไปใกล้ๆ เขา ยอมรับว่าเรียกร้องความสนใจ
