จึงพยายามเอาชนะใจเขา แต่ทุกอย่างดูไร้ค่า ไม่ว่ายังไง เขาไม่เคยเห็นความสำคัญของเธอเช่นไรก็ยังเป็นเช่นนั้น อดนึกถึงคำพูดของพฤกษ์ไม่ได้ หรือเธอต้องตัดใจจากเขาเสียตอนนี้ ดีกว่าเจ็บซ้ำๆ ทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ค่าอย่างที่คนตรงหน้าว่าจริงๆ
“จริงสิแม่เด็กน้อยใสซื่อ หน้าที่ดูแลเขาฉันจะจัดการเอง เธอควรจะไสหัวไปได้แล้ว มันน่ารำคาญที่จะมาคร่ำครวญบีบน้ำตาให้ผู้ชายที่ไม่เอาเธอแล้ว ผู้หญิงแบบเธอสาวๆ สวยๆ คงจะจับผู้ชายได้อีกเยอะ”
“ไปได้แล้ว” ยศวินเสียงเข้มใส่ พอคิดว่าเธอจะมีผู้ชายคนอื่นก็รู้สึกทนไม่ได้ เขาจึงไม่อยากฟังทิพย์สุดาพูดพร่ำอะไรอีก
“เห็นไหม เขาไล่ก็ไปสิ ชิ้วๆ”
แพรพิลาศร้องไห้อย่างเสียใจ เธอมองยศวินแต่เขากลับเมิน มีแต่สีหน้าเฉยชาไร้ความรู้สึก เธอจะอยู่ให้เขาไล่อีกทำไม เขามีผู้หญิงคนใหม่แล้ว
หญิงสาวมานั่งร้องไห้อยู่ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง มือนิ่มยกขึ้นลูบหน้าตัวเอง ร่ำไห้ด้วยความเสียใจ
ในห้องพั
